​Washington’un 15 Temmuz hatası

Askerî darbeler, uluslararası ilişkilerde sık rastlanan güç politikası araçlarındandır.
Dünyanın bir köşesinde askerler kendi hükûmetlerine karşı darbe yapıyorlarsa, bu mutlaka o ülkenin “müttefiki” olan bir küresel gücün bilgisi, onayı ya da arzusu doğrultusunda gerçekleşiyordur.
“Müttefik” güç ya da güçler neden darbeye onay verir ya da yapılmasını isterler?
Darbe, daha zayıf olan bir “müttefiki” kontrol altında tutmak için başvurulacak yöntemlerin en sonuncusu ve en maliyetlisidir. Daha yumuşak müdahale yöntemleri kullanılmasına rağmen, “müttefik” kontrolden çıkıyorsa artık darbenin zamanı gelmiştir.
Bunun için gerekli şartlar zaten önceden hazırlanır. Bu hazırlığın en önemli ayağını ordunun kontrolü oluşturur. Söz konusu olan bir “ittifak” ilişkisi olduğu için, “müttefik” ülkede en yoğun temasta bulunulan kesim, askerlerdir. Eğitim için gelen üst düzeyli subaylar ile gerekli bağlar kurulur, askerî yardımlarla ordunun bağımlılığı artırılır. Türkiye örneğinde olduğu gibi, kurduğu paralel yapıyla askerî bürokrasiyi ele geçirmeyi hedefleyen yapılara destek verilir veya bu yapıların kontrolü ele geçirilir. Liderlerini Pensilvanya’da misafir/rehin tutmak bu tür yapıların kontrolü açısından çok etkili bir yol olabilir.