Darbenin en büyüğü

Dün akşamki müthiş kupa finalinin kazananı, kaybedeni beni ilgilendirmez. Gecenin en çok gündeme getirilip tartışılacak konusu, televizyondaki reklam kepazelikleridir. Kaç tane pozisyon, ekrana yerleştirilen reklamlar sebebiyle ne olduğu anlaşılamadan geçti gitti. Desenize bu federasyonla bu kadar yayın bile yine iyidir…
Maçın içine dönersek; Akhisar bence bu oyuna başlarken en büyük kaybı olan takımdı. Seleznov’un sahada olmayışı sebebiyle rakip sahaya yerleşip pozisyon zenginliği yaşayabilmek çok zordu. Okan Buruk da buna göre oyunu kendi yarı sahasında kabul edip rakibin boşalabilecek bölgelerine süratli akınlar tezgâhlamak üzerine oyunu kurmuştu. Genelde de başarılı oldu diyebiliriz. Tamamen Muğdat’ın üzerine yığılmış bu oyunda şahane gol atmasına rağmen sağ bek Lopez takımının en kötü oyuncusu olduğu için, kurulmuş planda aksaklıklar gösterdi. Savunma, Fernandao oyuna girene kadar yerleşik oynadığı için hiç sıkıntı yaşamadı diyebiliriz. Buna karşılık Aykut Hoca klasik on biriyle dizilmişti. Rakibin kendi sahasında yerleşerek oynayacağı sır değilken Alper’in neden oyunda olduğunu acaba birileri sorar mı Aykut Hoca’ya?
İki santrfora döndükten sonra Okan Hoca’nın Dany ikramı değerlendirildi diyemeyiz. Şener, Hasan Ali’ye oranla daha etkili olurken Fenerbahçe’nin orta sahasındaki müthiş (!) Giuliano, üç stopere dönmüş rakibi karşısında orta alanda hiç varlık gösteremeden kaldı. Topal ile Souza’nın klasik yapılarını da dikkate alırsak Fenerbahçe’nin uzun bir süre doldur boşalt yalanında kendini aldattığını da söyleyebiliriz. Ama futbol bu, bazen çok da baskılı oynadığınız anda kontralarda iyi yerleşemezseniz ya da rakip ustalık gösterirse skor tabelasında kazançlı hâle gelemezsiniz.
Bu arada bir ince not eklemem lazım. Cüneyt Hoca’nın bu Tarık Ongun yardımcısından derhâl vazgeçmesi lazım.
Şöyle bir özetlersek; Okan Hoca’nın çift santrfora karşı aldığı Dany tedbiri hariç, maçı Aykut Kocaman’a karşı daha iyi planladığı, hemen hemen meydana...