’İngilizce, Türkçe’ kitap adıysa...

İletisinden söz edeceğim okurun benim gerçek okurum olduğunu sanmıyorum.
Okurumuz biraz tembel de olmalı, eski yazılarımdan birine takılmış, ancak benden sanki başka tek bir yazı okumamış gibi...
Sık sık yazılarımda “dil zaptiyeliğinden” söz ederim, dil zaptiyeleri yalnız yazarlar arasında değil, okurlar arasında da pek çoktur. Yanlışı öyle bir savunurlar ki, inanın siz yüzde yüz doğru bir bilgiyi o inançla savunamazsınız. Aşağıdaki ileti böyle bir ileti:
“Bu yazınızda sıklıkla “Öğretemediğimiz Türkçe’yi, öğretemediğimiz Türkçe’ye gibi ifadeler kullanmışsınız. Ancak anlaşılan o ki Türkçeyi yazmayı öğrenememişsiniz!”
“İyi çalışmalar” diye de bitirmiş bu kısa yazısını. Aşağıdaki yanıtı verdim soyadı Bilen olan okurumuza:                               
Soyadınız “Bilen” ama siz gene de her şeyi tam bildiğinizden biraz kuşku duyun, kuşku duyun ve araştırın. İletinizde sözünü ettiğiniz “Öğretemediğimiz Türkçe” benim bir kitabımın adıdır, kitap adları özel ad sayılır ve özel adlara getirilen ekler kesme ile ayrılır. Bu ekin bence en gerekli olduğu yerdir kitap adlarının yazımı. Bir kitap adının nerede bittiği kesme ile gösterilmeli. “Türkçenin, Türkçeden” sözcükleri kitap adı değilse kesme konulmaz, ama biri “Öğretemediğimiz Türkçe” diye bir kitap yazmışsa, bu tamlamaya getirilen -ı,-e,-den gibi ekler kesme ile ayrılır. Yani ben “Öğretemediğimiz Türkçe’yi yazarken...” diye bir tümce kurduğumda, kesme imi kullanırım, doğrusu da budur. Sayın Bilen, siz kitaplarımı okumadığınız gibi, başka yazılarımı da pek okumam...