“İYİ” olmak kolay değil!..

Meral Akşener’in kurduğu partiye dönük yorumlar, daha ziyade sosyal medyanın tarzına uygun ve çoğunlukla yüzeysel nitelikte… Oysa isim ve ambleme değil, kadro ve programına bakmak lazım.

Türkiye’de siyasi partiler genellikle hangi şartlar altında kuruldu? Kurulan onlarca parti içinde, kaç tanesi kalıcı olabildi ve siyaset ortamında hatırı sayılır başarılar yakalayabildi? Bir sosyolojik tabana dayanarak, bu tabanın benimsediği ilkelerle; beklediği siyasi ve ekonomik programlarla yola çıkan partiler, belli ölçüde başarılı oldular ve siyaseten iz bıraktılar. Ancak mevcut partilerden kopmak suretiyle sahneye çıkan ‘reaksiyon partileri’ genellikle saman alevi gibi geçici ve başarısız oldular… Tek Parti döneminin “olağanüstü” şartlarında, siyaset yapmaya niyetlenen ve fakat yolu hemen kesilen; Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası (1925) ile Serbest Fırkayı (1930) bir kenara bırakalım. Bu devrin sonlarına doğru (1946) kurulan Demokrat Parti, ismiyle müsemma; Türkiye’ye çok partili demokratik hayatın gelmesinde çığır açmış, peş peşe üç seçim (1950, 54 ve 57) kazanarak, kesintisiz on yıllık iktidarında ülkenin çehresini kökünden değiştirmiştir.