Kılık değiştirenler

Yazar Özdemir İnce, geçtiğimiz günlerde kendi sitesinde yayımladığı bir yazısında, Uğur Mumcu’nun “dönek liboş” diye nitelediği canlı türünün özelliklerini sıralıyordu:
“Bir grup insan sol siyasal sahneye muhtelif zamanlarda hep öncü olarak çıktılar, bir süre orada kaldılar, ardından sahneden ayrılmadan ve bir gerekçe göstermeden, sahne üzerinde ve herkesin gözleri önünde kılık değiştirerek yeni bir ‘öncü’ rolünü oynamayı sürdürdüler. Asla (!) yenilmediler, hep zafer kazandılar. Marksist, Leninist, Stalinci, Trockist, Enver Hocacı, Maocu, Castrocu, Guevaracı, Althusser’ci, Filistinci, Humeynici, modern, postmodern, post-postmodern, yapısalcı, Dev-Genç’ci (ve benzerleri) İkinci Cumhuriyetçi, Birikimci, Zamancı, Tarafcı, Evet-Hayırcı, hiper ve süper liberal, antikemalist, karşıdevrimci ve Cumhuriyet düşmanı oldular; dönüşüm ve değişimlerinde (güya) hep onlar haklıydılar ve her zaman şoför mahallinde oturmak istediler. Ben bunlara ‘Ana Rahmine Haklı Düşenler’ adını taktım ve bir ara ‘Yeni Mürteciler’ de dedim.”
Gazetelerden öğrendik… Özdemir İnce’nin yazısında “yeni mürteciler” diye tanımladığı listede yer alan Murat Belge “risk” altında olduğu gerekçesiyle Türkiye’yi terk ederek İngiltere’ye yerleşmeye hazırlanıyormuş. Murat Belge biliyorsunuz, AKP sever akillerdendi bir zamanlar.
Niyazi Berkes’in yıllar önce okuduğumuz “Unutulan Yıllar” adlı kitabında, Murat Belge’nin babası Burhan Belge ile ilgili bir anıya rastlamıştık. Murat Belge’nin de kitaplarını yayımlayan İletişim Yayınları arasından çıkan kitabın (1997, 2. Baskı) 87. sayfasında Berkes, şöyle aktarıyordu anısını:
“… (Burhan Belge) bana ansı...