Eskilerinizi atmayın, onu bile bulamayanlar var

İstanbul’a ilk geldiğim yıllarda ticaretle uğraşmaya karar vermiştim. Esenler Atışalanı denilen semtte küçük bir video kiralama dükkanı açmıştım. İlk dönemler, işler sanki idare...

İstanbul’a ilk geldiğim yıllarda ticaretle uğraşmaya karar vermiştim. Esenler Atışalanı denilen semtte küçük bir video kiralama dükkanı açmıştım. İlk dönemler, işler sanki idare edebilecekmişim gibi sürdü, sonraları yavaş yavaş zarar etmeye başladım. Uzatmayayım; 1,5 yılın sonunda dükkanı kapatmak zorunda kaldım. Dükkanı kapattım ama ailemin geçimini nasıl sağlayacaktım? Eşim ve iki çocuğum benden nafaka bekliyorlardı. Başkalarının yanında bir iş bulmam aylarımı aldı. Bu süre içinde ailecek çok ciddi sıkıntılar yaşadık. Şimdi itiraf ediyorum; bazen eve beş parasız, eli boş dönüyordum. Cebimde bir ekmek alacak kadar param bile olmazdı. Eve gelir yatsı ezanının okunmasını bekler, sonra da küçük çocuğumu komşudan, eğer varsa, fazla ekmek almaya gönderirdim. Aslında o üç ay içinde komşudan sadece fazla ekmek talep etmedik, kimi gü

YAZININ DEVAMI
ÇOK OKUNAN YAZARLAR
YAZARIN DİĞER YAZILARI
Gri'yi öldürmek! 28 Aralık 2017 | 1.629 Okunma Gendalî; Yolsuzluk ve Şiddet 25 Aralık 2017 | 1.262 Okunma Kürt sorunu ve bir sosyal çözüm modeli 23 Aralık 2017 | 2.021 Okunma Ne kazandık elimize ne geçti-3 21 Aralık 2017 | 1.600 Okunma Ne Kazandık Elimize Ne geçti (2) 18 Aralık 2017 | 1.288 Okunma
TÜM YAZILARI
Yorumlar