Türkiye kimin olabilir?

Hükümet, Doğu ve Güneydoğu’da PKK terörü ile bugüne kadar görülmemiş çapta ve etkili bir mücadele veriyor. Bu mücadelenin devamı olarak Başbakan Sayın Yıldırım’ın ifadesiyle “gönül köprüleri” seferberliği başlatılıyor. Bunun hayal kırıklığı yaşatmaması çok önemli. Ama ondan daha önemli bir husus var.

Türkiye Doğu ve Güneydoğu’dan ibaret değil ve gönül köprüleri kurulması gerekenler sadece Kürt vatandaşlarımızın bir bölümü, özellikle HDP’ye oy vermiş vatandaşlarımız değil. 

Alevi vatandaşlarımızın gönül kırıklığının da farkındayız. Kendilerini, “laik yaşam tarzını benimsemiş modern kesim” olarak gören büyük kitlenin de gönül kırıklıkları var. Belli medyanın onların hassasiyetleri üzerinden AK Parti’ye, Cumhurbaşkanı Erdoğan’a karşı algı operasyonları yürüttüğü de bilinen bir şey.

Genelleme yaparsak, Muhterem Hayrettin Karaman’ın önceki gün Yeni Şafak’taki yazısındaki belirttiği gibi, “Bugün ülkemizde din, ahlak, kültür ve medeniyet anlayışı, inancı, yönelişi bakımından farklı iki kesim oluşmuştur ve bunların birbirine bakışı, ‘tahammül, adalet, hak ve hürriyet’ çerçevesinde birlikte yaşamaya karar vermiş insanların bakışı değildir. İşte bu yüzden de kucaklaşma vaki olamamaktadır. Çare; zihniyet ve tutum değişimidir, kanaat önderlerinin buna karar vermeleri ve eğitim sistemini buna göre yeniden kurmalarıdır.”