AK Parti 1: Gizli ortakları tasfiye

Adalet ve Kalkınma Partisi (AK Parti) 14 Ağustos 2001’de kuruldu. Bir ay sonra 15 yıl geride kalmış olacak. Birkaç yönü ile AK Parti gerçeğini ele almak istiyorum. Hemen belirteyim ki, 2001’deki Abant Toplantısı sırasında üç kurucunun (sonradan üçü de bakan oldu) tekliflerini kabul etmiş olsaydım o mecrada ben de bulunacaktım.

Bunu şunun için hatırlatıyorum. Şahsım için, “AK Parti-cemaat meselesi çıkınca, tercihini AK Parti’den yana yaptı” diyen fitnecilere itibar edilmesin. Kurulduğu günden beri AK Parti’yi desteklemiş, her seçimde oyunu bu partiye vermiş ve bunu Zaman’daki köşemde açıkça yazmış biriyim. Çünkü ben AK Parti’yi, Menderes-Özal çizgisinin beklenen partisi olarak selamladım.

AK Parti, kurulduğu günden itibaren katıldığı genel/yerel seçimlerin hepsinde birinci parti oldu. 7 Haziran hariç (o da zaten 1 Kasım’da yenilendi) her seçimden tek başına iktidar olarak çıktı. 10 Ağustos 2014’te yapılan seçimde Sayın Recep Tayyip Erdoğan, 21 milyon oyla, geçerli oyların % 52’sini alarak halkın seçtiği ilk Cumhurbaşkanı oldu.

AK Parti, kuruluşundan itibaren bin bir güçlükle karşılaştı. Çünkü kendisini ülkenin gerçek sahibi gibi gören vesayet ağaları tarafından Erdoğan ve AK Parti hiç hazmedilemedi. Asker-yargı bürokrasisi, en etkili silahları medyayı devreye sokarak düğmeye bastılar. AK Parti iktidarı ile Türkiye’nin ellerinden kaydığını düşünüyorlardı. Darbe hazırlıklarına iktidarın ikinci günü 4 Kasım 2012’de başladılar.

28 Şubat (1997) zihniyeti 27 Nisan 2007 e-muhtırasında hortladı. Genelkurmay devreye girdi, eşinin başı kapalı olduğu bahanesiyle Sayın Abdullah Gül’ü Cumhurbaşkanı seçtirmek istemediler. Akıl daneleri yüksek yargı mensupları devreye girdi. 367 garabeti ile Meclis’i çalıştırmadılar.