‘Özgürüm ama yalnız değilim'

Ta baştan beri insanlığın kadim sorunlarından birisidir ‘özgürlük’.

İnsanlığın başının tatlı/püsküllü belasıdır…

Batı Aydınlanmacılığı önce ferdi toplumdan/çevreden/tabiattan ayırarak insanlığın boynuna ‘birey’ madalyonunu taktı.

Boynunda sallanan bu madalyonu (sanki) tılsımlıymış gibi gören birey, kendinden başka herkesten/her şeyden uzaklaştı, yabancılaştı, düşmanlaştı; başarının, mutluluğun ve hazzın peşine düştü.

Ve sonra bütün bu yaptıklarına özgürlüğü illet kıldı.

Bu kez özgürlüğüne taptı, tapıncı arttıkça yalnızlaştı, giderek ontolojik bir yalnızlığın içine düştü.