Bir yaz gecesi rüyası gibi açılış...

Murat Karahan benim için iki kişiliktir.. Birincisi ve devamlısı çok sevgili İsmet Ağabeyimin (Sezgin) yeğeni olması.. Konservatuvarı bitirdiğinde beni aramış, "İşin bana düşen kısmı bitti, Hıncal" demişti.
"Yeğenim artık sana emanet!." Yeğen, bana hiç ihtiyaç duymadan dünya çapında bir tenor oldu kısa zamanda..
Dünyanın 1 numaralı opera festivali, Verona, onunla açılır kapanır oldu.
Bolşoy, Scala dahil çıkmadığı sahne, seslendirmediği başrol kalmadı. Ülkemin gururu oldu.
İkincisi, Devlet Opera ve Balesi Genel Müdürü Murat Karahan..
Onunla ilişkimiz resmi. O devletin üst düzey bir görevlisi.. Ben gazeteci. Herkesi nasıl eleştirdiysem, onu da öyle. Hatta biraz da fazla.. Çünkü, dünya sahnelerinde yıllık programını bir sene evvelden yapacak kadar dolu bir tenorun, masa başında imza atarak vakit harcaması benim için akla ziyan.. O işi yapacak o kadar insan var ki..

Neyse.. Kovid'le evde kapanmış kalmış...