Babam!.

Yarın, 24 Eylül, Babamın ölümünün 50. yılı..
Yarın köşem yok. Bu yüzden Hıncal'ı Hıncal, Uluçlar'ı bir "Aile" yapan o muhteşem adamı bugün anacağım.. Bu köşeye 1990 başında oturduğum günden beri, babamı çok yazdım. Bu defa onu anlatan yazıları, onu çok seven, artık ikisini de kaybettiğimiz iki dostuna bırakıyorum..
50 yıl sonra o yazıları bana hayatı araştırmakla geçen dostum Sunay Akın getirdi.
Ankara'da Ayyıldız Matbaası vardı. Babamın ikinci ofisi gibi. Sahibi Hami Kartay'la çok eski arkadaştılar. Bu matbaada birlikte aylık "Bayrak" dergisini çıkarırlardı.
Milliyetçilerin bayrağıydı, dergi.
İşte o derginin Ekim 1968 sayısını bir yerlerde bulmuş Sunay.. Geçen hafta bana getirdi. Yani Sunay.. Ne muhteşem bir dostsun sen..
Bayrak Ekim/ 68, babamın anısına çıkarılmış. Kapak Fuat Uluç.. İçindeki yazılar Fuat Uluç..
İkisini seçtim sizin için..
Birisi Hami Amcanın..
Öteki, bugünlerin deyimi ile Babamın Kankası İsmail Baha Sürelsan'ın. İçtikleri su ayrı gitmezdi. Bir yaz tatilinde Antalya'da denize rakı sofrası kurmuşlardı, öylesi.. Ankara'da her cumartesi öğleden sonra, ya bizde ya da İsmail Baha Amcalarda "Meşk" ederlerdi. İsmail Baha'nın öğrencileri, Erol Sayan, Gültekin Çeki, Taner Şener, Çinuçen Tanrıkorur, Meral Uğurlu katılırdı, hatırladıklarım..
Babam aruzla yazar, İsmail Baha Amca besteler, Çinuçen de notaya alır, yazardı.
İsmail Baha Amcam, yattığı Ankara Hastanesi'nde yatağında ölü bulunduğu 24 Eylül sabahından önce babamın son konuştuğu insan. Akşam yemeğinden sonra İsmail Baha Amca aramış Babamı.. Uzun uzun konuşmuşlar.. Bayrak Dergisi Fuat Uluç Özel sayısına da o saatleri yazmış Üstat, işte..
Nurlar içinde yat babam.. Sade kendim değil, yarattığın "Ailem" adına..
Sana minnet!. Sana şükran.. Sana teşekkür!.