Toplumsal mutluluk...

Bir toplumda ne kadar değişik düşünce varsa ve bu düşünceler hoşgörüyle karşılanıyorsa, o ülke o denli uygar, o denli özgür demektir. 
Sosyal ve toplumsal konularda “iki kere iki dört eder” gibi matematiksel bir kesinlik yoktur... 
Nasıl bir yerden başka bir yere gitmek için tek yolun bulunduğu söylenmezse, onun gibi toplumsal mutluluğa da tek yoldan gidilebileceği ileri sürülemez. 
Hayata da böyle bakmak gerekir... 
Hayatı yaşanır kılan, sevgiyi çoğaltan toplumlarda uygarlık yolu temel hak ve özgürlüklerden geçer... 
1923 Devrimi, çağdaş değerlere bağlı bir millet yaratmanın atılımıydı ve bir “uygarlık tasarısı”na doğru yönlendiriyordu toplumu: Cumhuriyetçi, laik, demokrat, sosyal bir devletin temellerini atıyordu; eğitim ve kültür devrimine özel bir ağırlık veriyordu. 
Güçlü bir Türkiye böyle kurulacaktı... 
Kurulmuştu da... 
Ne var ki, 1950’lerle beraber, ters yönde dönmeye başladı çark, suların akışı başka kanallara bağlandı. 
Türkiye’nin önü darbelerle kesildi... Özellikle 12 Mart, 12 Eylül darbeleri Türkiye’nin önünde büyük engeller kurdu, sağ partiler ivme yaptı, demokrasimiz bundan çok zarar gördü. Fethullahçıların yani FETÖ’cülerin yükselişi 12 Eylül darbesi, 1982 Anayasası halkoylamasıyla birlikte başladı... 
Tarikatçı bir kuşatma ülkemizi dört koldan sardı, bizi 15 Temmuz 2016’da felakete götürdü.

***

Son günlerde Prof. Dr. Server Tanilli’nin kitaplarını yeniden okuyorum... 
Türkiye’de hiçbir şey artık bizi şaşırtmamalı. Tanilli, bunları çok yalın bir dille anlatıyor.