İçim kan ağlıyor...

Uçurumun kenarında, dağların kuytuluklarındaydık artık... 
Umudumuzu yitirmiş, acı ve hüzün sarmalında yaşamaya çabalıyoruz... 
Sözün bittiği yerdeyiz! Kan gölünün ortasındayız! 
Nasıl çıkacağız, nasıl demokrasiyi bir yaşam biçimine dönüştüreceğiz? 
Cumhuriyet’in dünkü manşeti aslında her şeyi tüm çıplaklığıyla özetliyordu: 
“Dağlıca’da Kanlı Pazar!” 
Sıcak mı sıcak bir İzmir gecesinde, Karşıyaka Bostanlı’da haberi ilk duyduğumda eski CHP milletvekili Hakkı Ülkü’yle çevre eylemlerinden söz edip milli takımımızınHollanda’yla oynadığı maçın ikinci yarısını izliyorduk... 
Haberi ilk duyduğum an telefona sarıldım, önce Erdem Gül’ü ardından Murat Sabuncu’yu aradım. 
İçimdeki çığlık gecenin içinde dalga dalga yayıldı... 
Dağlıca’da PKK, kalleş, kanlı tuzağını kurmuş, çok sayıda Mehmetimiz şehit düşmüştü. 
Henüz TSK’den resmi bir açıklama yapılmamıştı. Büyük bir saldırıydı. 
Acımasız, hain bir pusu! 
Adını ister terör örgütü koyun ister, ister gerilla, bu hain, kahpece tuzaklarla hiçbir yere ulaşamaz. 
PKK’nin arkasında hangi emperyal güçler ve istihbarat birimleri var?.. 
Hem kırsalda hem kentlerde egemenlik kurmak için silahlı güç kullanıyor... 
İşin ilginç yanı bu arada özerklik ilan edip Kürt halkına gözdağı verip HDP’yi yüzde 10 barajının altına çekmeye çalışıyor...

***

Acılar içinde kıvranıyorum... 
Bu memleket, yaşadığımız bu coğrafya bizim... 
7 Haziran seçimlerinden sonra ve özellikle Suruç katliamı, bir gün sonraCeylanpınar’da iki genç polisimizin evlerinde kurşunlanarak öldürülmesi... 
Kim öldürdü iki polisimizi! 
PKK önce, cinayeti üstlendi daha sonra “Hayır biz yapmadık” diye açıklamada bulundu... 
Katiller iki PKK’liydi ve kimi istihbarat birimleriyle birlikte çalıştıkları kulaktan kulağa dolaşmaya başladı... 
Derin PKK, derin devlet ve çatışma ortamı!