Uçuşan tüller, makarna, saksıdaki fesleğen...

"Oh, ne güzel dünyaymış yahu!" dedim içimden önce...
Eski yazılarımı karıştırıyorum da...
Üzerinize afiyet, üşüttüğüm, kırıklık içinde dinlenmeye çekildiğim bir gün yazıma şöyle başlamışım...
"Umurumda değil, iyileşmeyi erteleyebilirim...
Çünkü bana bakan hülyalı bir çift güzel göz, yanımdaki kitaplarım, üzerinden bir yere kıpırdayamadığım koltuğum, ara sıra tülleri uçuşturan rüzgâr ve bulutların arasından sıyrılıp içeriye doğru sızan güneş var..."

*** Ama hayat değişirken değiştiriyor da...
Derken "Akleden kalbiniz" olgunlaşıyor, sizi sarıp sarmalamaya başlıyor.
Bilirsiniz...
Kimi zaman...