Tatil deyince...

Üç günlüğüne kaçtım...
Diye yazacaktım da...
Nereye kaçıyorsun?
Kim bu dünyadan, ülkeden, işinden, duygularından, fikirlerinin karmaşasından ve "mecburen, mecburiyetten hayatından" kaçabilir?
Gezmeyi tozmayı severim, biliyorsunuz ama dünyayı ve hayatı dert edenler için zihne tatil yaptırmanın imkânsızlığını az yazmadım...
"Hepsini arkamda bıraktım" diyenlerin de anlamsız bir "sarhoşuk" yaşadığına inanırım...
Ama bir dakika!
Bu yaşımda anladım ki...
Torununuz yaşında bal gibi tatlı iki çocuk varsa yanınızda...
Tamamen onlara bıraktıysanız günün işleyişini...
Onların saf sevinci, deniz ve güneş coşkusu her şeye...