Müzakere!

Kimileri sanıyordu ki... Partilerin bir "hikâyesi" ve tarihi yokmuş, sanki hepsi seçim günü gökten zembille inmiş gibi davranılırsa...
Ortaya bir fikir koymayıp içinden "dilek" tutmakla yetinilirse... 
Yüzde 54'ten bir cephe çıkartılabilir! Ama olmuyor işte!
Bir kısım medyanın verdiği gaz, bazı yurtdışı odakların kulaklara fısıldadığı planlar yetmiyor; ham hayaller gerçeğe dönüşemiyor.
Tablo ortada: Bir araya gelip meclis başkanı bile seçemeyen partilerin 7 Haziran'dan ortak bir galibiyetle çıktığına kim inanır artık!
Eh geriye kırgın ergenler gibi oraya buraya çemkirmek kalıyor. 

Tam bu noktada güncel siyaseti bırakıp hayata dönelim... 
Uzlaşma süreci nasıl bir şey, müzakere nedir ona bakalım... Malum, önümüzdeki günlerde bu kavramlar sürekli önümüze gelecek. İlk soru şu: Ortaya fikir koymadan, doğru düzgün bir teklifte bulunmadan, akışa bırakarak herhangi bir şey müzakere edilebilir mi?
Hayır! 
Müzakere kavramının kökenine bakın, anlayın. 
Zikredecek bir şeyin olmalı.
Yani dişe dokunur bir fikrin, bir teklifin, bir "söz"ün olmalı.
O da bir yana...
Müzakere etmek (bir sonuca bağlamak üzere görüşmek) aynı zamanda sağlam bir psikoloji ve hesap işidir.