Altını çizdiğim satırlar-15

Seni şu anda kaybetmeye katlanabilir miyim? Yemin ederim, dün daha az seviyordum seni. (DOSTOYEVSKİ/ Ecinniler)

Kütüphaneyi gösterdi, "Ama bak, yolun sonuna doğru haklı çıktı Dostoyevski" dedi. "Her şeyi fazlasıyla anlamak hastalıktır" demiş ya... Ben de hastalandım işte. (BARIŞ BIÇAKÇI/ Bir Süre Yere Paralel Gittikten Sonra)

Kaç kez "doğru" kişiyi sevmek için boşu boşuna çabaladın, hatta aradığın o insanı kalbin tanıyıp bildiğinde bile? Kirpikler, koku, akıldan çıkmayan bir yürüyüş, badem kokan nefes-bütün bunlar seni mahvoluşa hazırlayan suç ortakların... (LAWRENCE DURRELL/Clea)

Kitaplar okuduğunu gördüm, kimi çok uzun, kimi çok ağırdı, sıkıcı olanları da vardı ve buna rağmen sonuna kadar okurdun. Cesaretine hep imrenmişimdir (...) Bir kitap var ki, bitirmemişsin, ne yazık ki, bitiremeyeceksin de. Ona devam etmek istiyorum. Senin yerine okuyacağım.
(JEAN-LOUIS FOURNIER/Dul)

Gencin hatıraları hemen oracıkta, bir kibrit kutusu gibi hazırdır ve kibrit kutusu kadar basittir. Yaşlı nihayeti gelmeyecek sandığı merdivenlerden aşağı, her basamakta dura oyalana inmek suretiyle evvela loşluklardan geçer, aydınlığa derinlikte kavuşur. (REFİK HALİD KARAY/Bu, Bizim Hayatımız)

Yaşam sert. Yaşamı sert yaşamak gerek. (TEZER ÖZLÜ/Eski Bahçe, Eski Sevgi)

Geceyle şafağı birbirine bağlayan dakikalar uzun ve karanlıktı. Ağlayabilsem her şey daha kolay olabilirdi. İyi de, neye ağlayacaktım? Kimin için ağlayacaktım? Başkalarına ağlamak için çok bencildim, kendime