O fotoğraf ve ortak mefkure
Bir yaz günü ailecek İstanbul’dan İzmir istikametine doğru seyahat ediyorduk. Sanırım Manisa Saruhanlı civarıydı. Önümüzde seyreden araçların bazılarıyla bizi sollayan araçların bazılarının arka camlarındaki yazılara takılmıştı gözlerimiz...
Bizi geçen araçların birinin arkasında, “Hakimiyet Allah’ındır” yazıyordu. Önümüzdeki aracın camındaysa, “K. Atatürk” imzası. Biraz sonra, bir başka araçta, “La ilahe illallah” yazısı dikkatimi çekti. Bir başkasında bugünlerde hızla yayılan Göktürk alfabesiyle, “Türk” yazısı vardı.
Eşim ve çocuklarıma şöyle dediğimi hatırlıyorum, “İşte Türkiye. Bu insanların hepsinin hassasiyeti farklı farklı. Ama ortak paydamız vatan, bayrak ve devlet. Eğer o ortak payda için bir arada olursak her şeyin üstesinden geliriz.”
Eşimin, “Ütopya” dediğini hatırlıyorum. Ütopya!
“Ütopya” diyordu... Çünkü “K. Atatürk” imzasıyla “cumhuriyet eliti” olduğunu sananlarla, “Hakimiyet Allah’ındır” yazısını arabasının arkasına yapıştırarak “dindarlığı” tekeline aldığını zannedenlerin toplumun marjinalleri değil çoğunluğu olduğu kanaatindeydi.
Oysa makul çoğunluk dediğimiz her iki uç kesimden de berî olanlardır.
