Avrupa köprüsünün altındaki sular...

Nihayet olanlar oldu, uzun ve inişli çıkışlı bir serüvenin sonuna doğru apar topar ilerliyor, Türkiye ile Avrupa neredeyse yol ayrımına geldi. Bundan sonra bu 'zoraki sevda'nın daha fazla devam ettirilmesi pek güç görünüyor. Nitekim Cumhurbaşkanı Erdoğan da 16 Nisan'dan sonra masaya oturulacağını söyledi, 'bu iş böyle gitmez' dedi.
Sadece Avrupa ile ilgili bir durumun karşısında, önünde değiliz.
Onu da tetikleyecek veya onun tarafından tetiklenen önemli bir sorunumuz var şimdi: ABD ve İngiltere Türkiye'den kalkacak uçaklarda, THY uçaklarında, dizüstü bilgisayarların kabine alınmasını yasakladı.
Çok ciddi, yan etkileri olacak, dallanıp budaklanacak bir sorundur bu, eğer geçici değil, kalıcı bir kararsa. Hele İngiltere gibi bir ülkenin böyle bir kararı önceden tartışmadan, ince eleyip sık dokumadan vermeyeceği düşünülürse durum daha da vahimdir. Besbelli ki, bu iki ülke, Türkiye konusunda artık daha farklı bir muhakeme ve yaklaşım içindedir.
Gelin buna son günlerde Ortadoğu'da cereyan eden olayları ekleyelim. Rusya'nın PYD ile ilişkisi, ABD'nin gerek bu konuda gerekse genel olarak bölgede sürdürdüğü politika tutumu, davranışı hiç de 'dost ve müttefik' bir yaklaşımı sergilemiyor.
Türkiye haklıdır veya Batı haklıdır. O sorgulamanın artık bir yararı yok. Önemli olan bir tek şey var: Türkiye ve Avrupa birbirinden kopuyor.

***
Bu yüz elli yıla yaklaşan bir dönemin kapanması anlamına gelir mi?
Söylemek zor. Fakat yüz elli yıldır devam eden ve özellikle Cumhuriyet döneminde yaşadığımız, bendenizin modernleşme paradoksu veya Cumhuriyet paradoksu dediğim halin sona ermesidir.