Yormayın insanı

İnsan yorulur bazen… Yorarlar çünkü! Aslında ne hayat ne de başka bir şey; insanı insanlar yorar... Çünkü hayat topraktır, kuyuyu insanlar kazar! Göründüğü gibi olmayanlardan...

İnsan yorulur bazen… Yorarlar çünkü!
Aslında ne hayat ne de başka bir şey; insanı insanlar yorar... Çünkü hayat topraktır, kuyuyu insanlar kazar!
Göründüğü gibi olmayanlardan, olduğu gibi görünmeyenlerden... Yolun yarısına varmadan maskeleri düşen riyakârlarla yürümekten... Hak ettiğimizi düşlemekten, hak etmediğimizi görmekten yorulur insan...
Seviyormuş gibi yapanlardan, iyi biriymiş gibi davrananlardan... Tutacakmış gibi söz, gitmeyecekmiş gibi ümit verenlerden... Gidenlerin ardından keder rengi gözlerle yarım kalmaktan... Her seferinde "tamam geçecek" diye kendini avutmaktan... En çok da ‘kıyamadıklarımızın’ bize kıymasından yorulur insan...
Yüzüne kapanan kapılardan, yüreğinin perdelerini örterken ellerine bulaşan yalnızlıktan; Çaya şeker yerine hayallerini atıp her yudumladığında hüzün tadı almaktan... Canımızı yakan sesimizi kısan anılardan... Ayazda umutlarımı yolcu edip, bir de kendine bilet almaktan yorulur...
Kendi girdabında kaybolan canlara buğulu camlar ardından bakmaktan, “Acaba” ihtimalinin heyecanıyla “Yine mi?!” hissi arasındaki sarkaçtan... Özen gösterdikçe hırpalanmaktan, dilini ‘keşke’lerin sarmasından yorulur...
Herkese yetişip kendini ertelemekten, güçlü görünmekten; kendi düğüm düğümken başkalarını çözmekten... Takati yokken bile insanların gelip senden dinlenmelerinden, sen ihtiyaç duyduğunda dizilen bahanelerden yorulur...
Kavgadan, ihanetten, suyun akışına karşı yüzmekten... Filler tepişirken ezilen çimenleri seyretmekten... İnsanların bitmeyen hırsından, nefislerin hırçınlığından... Zalimlerin azgınlığından, bitmeyen savaşlardan, yorulur… Yamalı yüreğine, yuttuğu kara diken içini parçalayıp geçerken ses çıkarmayan diline, tebessümün ardına saklanan hüznüne “Sus” demekten yorulur...
Bu yorgunluğumuz hep söyleyemediklerimizden… Anlatmak ama anlaşılamamaktan, yaralanmaktan iyileşememekten.
Şartların ağırlığı değil ama hâlden anlamayanların sağırlığında, yorulur insan...
 
 
Ninem diyor ki; Yorgun yokuşa sürülmez.
YAZININ DEVAMI
ÇOK OKUNAN YAZARLAR
YAZARIN DİĞER YAZILARI
Ara ki bulasın 24 Mart 2024 | 14 Okunma Buyrun beniim... 30 Ocak 2024 | 16 Okunma Çok yaşayın 07 Ocak 2024 | 83 Okunma Bükemediğin eli öpeceksin! 02 Ocak 2024 | 147 Okunma İyi seneler 31 Aralık 2023 | 35 Okunma
TÜM YAZILARI
Yorumlar