Siler geçer!..

Kadınlar silmeyi sever… Elinde bez bütün gün orayı burayı siler.
Gazetesini okur, bulmacasını çözer kalkar onunla bir de camları siler.
Yer, kapı, baca derken temizlikte hızını alamaz, boya badanaya gerek kalmaz, duvarları siler!
Çirkin mi çıkmış?! Hiç tahammül edemez; o fotoğrafı siler!..
Gönderilecek ağır mesajda, o eve geç kaldığında, sitem yapacağında kurar kurar, yazar yazar..., siler.
Ayrılınca, mevtayı derhal sosyal medya ağlarından, rehberinden siler.
Fotoğraf yakmak arabesk kliplerde kaldı; telefondan fotoları da siler.
O’na güvenip kurduğu boşa çıkan hayallerini siler!
Kahkahasının tam ortasında gelir aklına, gülüşünü siler… Ciddi bir şey konuşurken eliyle masayı siler.
Kâh kalp çizer kâh isim yazar; camdaki buğuyu siler.
Asmadan önce çamaşır ipini nemli bezle siler.
Toplulukta hemcinsinden bir tehlike, bakış hissettiğinde eşinin omzundan hayali tozları silkeler, bir şeyler siler! Sevdiğindendir ki; bazen her şeye rağmen affeder ve bütün hafızayı siler… Muhatabı kırmamak için yüze gelen tükürüğü çaktırmadan siler. Doğum günüymüş, evlilik yıl dönümüymüş, sevgililer günüymüş; kutlanmayacağını bildiği çoğu özel günü takviminden siler.
Gerçek hayatta yapılamadığından olsa gerek sanal ortamda akrabaları siler.
Hijyene düşkündür; restoranda çatalı kaşığı peçeteyle siler.
Her lokmadan sonra ağzını kibarca siler.
Ama çocukların burnunu illaki hunharca siler!..
Yaşlıları kıymetlidir; her şart altında onlara bakar, elini ağzını sabunlu bezle siler… Bir yandan çalışır, bir yandan evi çekip çevirir, bir yandan çocuk bakar yetiştirir, öte yandan eşe dosta akrabaya yetişir, arada da terini siler... Çoğu zaman dibindeki bile duymaz, gözyaşlarını usulca yastığına siler.