Hayat...

Saf olabilirim,
Ama salak biri değilim.
İlaveten kötü biri de değilim.
Ve evet bunu açık yüreklilikle de dile getirebilirim,
Çünkü insanlara yaklaşımlarımda yoktu hiç art niyetim..
Ne tuzak kurdum önüne birinin,
Ne de arkasından oyun çevirdim..
Kimseye düşmanlık beslemedim,
Bana düşmanlık besleyenleri de Allah'a havale ettim..
Asla kimseyi bile bile incitmedim,
İstemeden incitecek gibi olsam kendimi geri çektim,
Beni incitenler mi?
Onları çoktan affettim..
Yeri geldi canımı acıtanları bile sevdim,
Hatta onlar için dua bile ettim..
Canım yanarken,
İçim kan ağlarken bile hep gülümsedim,
Ve bundan daha öteye gitmedi samimiyetsizliğim..
Çoğu kez suistimal edildi iyi niyetim,
Ama iyi niyetimden vazgeçmedim.
Çünkü ben bir pire için yorgan yakabilen bi tip değilim..
Maddi olan hiçbir şeye tamah etmedim,
Belki de bu yüzdendi maneviyatı eksik insanlarla imtihan edilişim..
Hiç kimseyi kendime oyuncak etmedim,
Samimiyetle geleni geri çevirmedim,
Yeri geldi ezildim,
Ama daha hiç kimseyi ezip geçmedim..
Bunlardan pişman mıyım peki?
Tabii ki de hayır, asla değilim..