Hasedin hasmı Allah’tır

Haset, tedavisi mümkün olmayan en öldürücü ahlâk hastalıklarından... Özenmenin, "neden ben değil?" temalı karanlık kısma geçişi. Başkasının balını kedi ağzına zehir etme derdi... Kadın erkek, genç yaşlı fark etmeksizin sağanak kötü huy... Ve maalesef çılgınca arttı!.. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde; vakti zamanında eşinin dostunun, konunun komşunun, tanıdığın tanımadığın, akrabanın iş arkadaşının başarısına, kazancına, saadetine sevinen, mutlu olan takdir eden insanlar yaşardı... Da... Nereye gitmiş onlar?

Sosyal medya mı kabarttı yoksa şebeke suyuna birileri ilaç mı kattı bilmem. Lakin gerçek şu ki; insanlar birbirlerinin yediğine içtiğine, giydiğine, keyfine, aile saadetine, evine arabasına, başarısına mevkiine, tepeden tırnağa her şeyine haset eder oldu... Öylesine bir hâl aldı ki; boşuna “neyim var yahu haset edilecek?” diye kendini sorgulamak nafile çünkü; bir hasetçi için ‘varlığın yeter!..’