Analı kuzu, kınalı kuzu

Tüm annelerin, anne gibilerin, anne yarılarının, anne olmak isteyenlerin ve elbette hasretle anılan annelerin anneler günü kutlu olsun. 
Aldık, verdik, hediyeleştik... Rahatladınız mı?! “Bana hediye gelmeyen özel günden bana ne!” felsefesine sahip olduğumdan yine canım sıkıldı. Ama yine de sizin için günün özetini toparladım;
-Bu yıl da "anneler günü kampanyası" adı altında, küçük ev aletlerini yaygınlaştırma ve sevdirme günü kutlanmıştır.
-Kimi evlatlar anneler gününü unuttukları için lafla dövülmüş (yazıktır...)
-Kimi hatun kısmısının beynini "niçin ben anne olamadım şimciye gadan?" tadında itekleyici sualler kemirmiş, biyolojik saat daha bir hızlı tik taklar olmuştur. Kariyerine fokuslular, böylesi bir dünyaya bir canlı getirmek istemeyen marjinaller de dâhil. Kız kuruları ise, komada zaten...
-Günü, "yahu, valideye ne alıcaz?" stresiyle cepte beş kuruşsuz geçirenler alışveriş merkezlerinde olay çıkarmışlar, "sen nerden bileceksin be?! İki tava, bir beyaz eşya daha fazla satacağım diye astığın o ilanları her gördüğümüzde yüreğimizin sıkıştığını! bilsen de umursar mısın?" naralarıyla duygularını dile getirmişlerdir.
-Taze ünlüler, magazin ve sabah programlarında boy gösterip "Buradan bütün annelerin anneler gününü kutluyorum" mesajlarıyla prim yapmaya çalışmıştır.
-Müstakbel damat adayları sevdiceklerinin annelerini de kutlayarak şirin görünmeye, ilişkiye sıcak bakmıyorsa yumuşatmaya ve "teyze bak ben iyi bi insanım" profili çizmeye çabalamışlardır.
-Anneye hediye almayanın “hayırsız evlat” ilan edilmesine ramak bırakan medyada yine hisli metinler, ağlamaklı görseller, "şöyle az bütçeli, çok fikirli bir film yapalım! herkes ağlasın!" mantığıyla üretilmiş reklamlar yer almıştır.