Bitkiden felsefe

Sisal, Agavaceae familyasından sert coğrafi koşulları seven, içerdiği sağlam ve dayanıklı lifleri sayesinde tekstil sanayisinin gözdesi bir bitki türü. Bu büyük yapraklı, bol elyaflı, tekstilin yanı sıra örme işlerinde, gemi halatlarında, tarımda ve denizcilikte bağlama malzemesi olarak da kullanılıyor. Kedi tırmalama sütunu, o sert keten rengi banyo lifleriyle de evimizde…
Sisal bitkisinin büyük kısmı Meksika ve Anti Adaları arasında bulunan Yukatan’da üretilir. Rivayet odur ki Sisal, Amerikalı ziraatçılar tarafından da yetiştirilmeye çalışılmış. Daha az maliyetle daha fazla elyaf üretebilmek ilaveten ithalat angaryasından kurtulmak için Yukatan’dan getirilen tohumlar özenle seçilen bir araziye ekilmiş… Suyu, vitamini, gübresi eksik edilmemiş. Sisal’in ilk bakışta daha verimli, daha gösterişli büyüdüğünü gören ziraatçılar bayram etmiş. Emekler boşa gitmemiş; ürünler boy vermiş, Florida güneşi altında pırıl pırıl parlıyor. Hasat zamanı gelince de sevinçle ektiklerini biçmişler. Bir de ne görsünler? Yaprakların içinde olması gereken elyafın yerinde yeller esiyor!
Neden başarısız olduklarını araştıran bilim adamları, hayatın olumsuz görünen düzeninin üretime katkısı ile karşılaşırlar. Anlaşılır ki Sisal, o güçlü, o sağlam, o dayanıklı elyafını, zorlu tabiat şartlarına dayanabilmek, çorak toprakta hayatta kalabilmek için bir nevi savunma aracı olarak geliştiriyor... Şartlar iyileştirilince boylu poslu ama kof, alımlı ama içi boş bir şey olup çıkıyor. O değerli lifli yapısını gelişmesi için zor şartlarla, kavurucu sıcaklarla, susuzlukla, sert rüzgârlarla, taşlı çakıllı toprakla didişmesi gerekiyor. Yani bitkinin çektiği zorluklar içindeki cevheri ortaya çıkarıyor!