Fırlatılan Anayasa

RFERAN-DUMDA oylanacak “Cumhur- başkanlığı sistemine” EVET isterken AK Parti’nin gerekçelerinden biri de “iki başlılık olmayacak...”
Bir de örnek veriyorlar:

“10. Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer’in, dönemin koalisyon hükümeti Başbakanı Bülent Ecevit’e Anayasa kitapçığını fırlatmasını.”
Gerçekten sadece bu olayın aktörleri için değil, Türkiye için de çok pahalıya mal olan bir olaydır.
Türkiye, çok derin bir “ekonomik krize” yuvarlanmıştı.
20 yıla yakın süre geçti.
Özellikle 18 yaşındakiler de -referandum sandıklarından EVET çıkarsa- milletvekili seçilme hakkı elde edecekleri için gençlere anlatmakta fayda var.
Daha ileri yaşta olanlara da hem hatırlatalım hem de pek de bilinmeyen ayrıntıları yazalım.
Bu seferlik yazı “mutat”tan uzun olacak...
.....................
Merhum Ecevit’in Cumhurbaşkanı seçimleri için bir tutkusu vardı.
“Yüksek mahkeme başkanlarını” aday göstermek isterdi.
Çok önceleri dönemin Danıştay Başkanı’nı Cumhurbaşkanı seçtirmek için diğer partilerle pazarlıklarda dayatmıştı. Süleyman Demirel’in Çankaya’daki görev süresi dolunca dönemin Başbakanı Bülent Ecevit gene bir yüksek mahkeme başkanının Cumhurbaşkanı seçilmesini istedi; dönemin Anayasa Mahkemesi Başkanı Ahmet Necdet Sezer’i “aday” gösterdi.
Sezer’in, “adaylığı” değil de o giderse yerine gelmesi ihtimali olan Haşim Kılıç’a karşı “ana akım medyada” alerji vardı.
Yeterince “devrimci” görülmüyordu. (Oysa yıllar geçmiş, bu görüşte olanların hepsini, çok dirayetli bir başkanlıkla mahcup etmiştir Haşim Kılıç.)
HHH
Kamuoyunu oluşturabilecek kanaat önderlerine Ecevit’in kurmayları kapalı kapılar ardında “Kılıç’ın yeni başkan olmayacağının” güvencesini fısıldadılar.
Sezer’i Ecevit’in yanı sıra hükümetin bütün krizlerini “yapıcı yaklaşımları, ılımlı üslubuyla çözen üçlü koalisyonun devamını adeta üstlenmiş olan Hüsamettin Özkan da destekliyordu.”
Sonuç...
Ahmet Necdet Sezer 10. Cumhurbaşkanı seçildi.
.....................
Ve...
Sezer ile hükümet arasında daha ilk günden başlayarak gerilimler sık sık gündeme geliyordu (Sezer’in alınganlıkları ve uslübu ilişkileri zorlaştırıyordu. Ama hukuk kurumları için titizliği ve yolsuzluk konularında hassasiyeti dikkate alınırsa temelde haklı çizgideydi. Dürüstlüğü tartışılmaz olan Ecevit ile diyaloğu keşke, özelli üslupta olabilseydi belki o döneme ait bazı şaibe söylentileri geçmişin karanlıklarında kalmazdı.)
“Anayasa kitapçığı fırlatma olayı” en ses getiren, en dramatik olanıdır. Bir savcı Türkiye’nin enerji dosyasıyla ilgili bir araştırma için yurtdışından bilgi sormuştu. Bunun üzerine Bülent Ecevit’te bir açıklama yaparak devletin Adalet Bakanı ve soru sorulan ülkedeki büyükelçilik atlanarak böyle bir soruşturmanın yanlışlığına işaret etmişti. Şimdi olaya gelelim...
Açıklamadan iki gün sonra Milli Güvenlik Kurulu toplantısı vardı. Protokol şöyleydi. Toplantı öncesi Cumhur-başkanı ve Başbakan baş başa gelir, özel olarak konuşurlardı.
Sonrasında yaver gelir, Başbakan yardımcılarına ve Genelkurmay Başkanı’na “Sayın Cumhur-başkanımız sizlere emrediyor efendim” derdi.
Hep birlikte salona geçilirdi.
Komutanlar, diğer bakanlar ve MİT Başkanı salona daha önce girmiş ve yerlerini almış olurlardı.
HHH
O gün zaten teni esmer olan Bülent Ecevit’in yüzü simsiyahmış. Günler sonra medyaya sızdığına göre baş başa oldukları süre içinde Cumhurbaşkanı tek kelime etmemiş, karşılıklı susmuşlar.
Daha ilk dakikalarda Sezer sert ve buz gibi soğuk bir sesle Ecevit’e dönerek, “Soruşturma yapan bir devlet savcısı Başbakan tarafından nasıl olur da eleştirilir ve bunu kamuoyuyla paylaşır” ekseninde konuşmaya başlar.
Söylemlerine ve üslubuna girmek istemiyorum.