Bu ülkenin insanına polisi sevdirmek mümkün müydü?

Bu satırlar dünkü görüntüleri izledikten sonra yazıldı. Polisi sevmezdik biz çocukken, korkardık. Zaten ebeveynlerimiz de devlet denen otorite kurumun “Demokles kılıcı” olarak polisi gösterir “Bak yaramazlık yaparsan polis amcayı çağırırım ona göre, hmm” diye tehdit ederlerdi bizi.

Büyüdük genç olduk, solculuğu tercih ettik, polisi yine sevmedik. Çünkü polis bizim korsan gösterilerimizi acımadan dağıtır, hepimizi coptan geçirirdi. Derneklerimizi basardı, sebepsiz yere bizi gözaltına alır işkence yapardı. Dayak ve işkence vakayı adiyedendi. Her gözaltına alındığımızda Ankara Emniyeti’nin 7. Katında en aşağı iki gece konaklar, yan yana dizili hücrelerde eğer sıra bize gelmemişse, işkencehaneden gelen çığlıkları, bağırışları dinlerdik. Sıra bize geldiğinde de o çığlıkların sebebini gayet net anlardık!..

Örgütlerimiz de bize askeri sevmemiz gerektiğini dikte etti bir süre. Polis kötü, asker iyiydi. Bu yüzden nöbetteki askerlere türküler yakıldı “Jandarma biz sosyalistiz, dostuz yalnız biz sana” dizeleriyle.

YAZININ DEVAMI