Yıpratılmaması gereken değerlerimiz bizim de var; onlarla övünç duymalıyız…

Bir şarkısında ilk insanlar olan Adem ile Havva’dan ‘cahil’ diye söz ettiği için karakter suikastına uğratılmak istenen Sezen Aksu’yu tartışıyoruz. Ancak bu tartışmanın bir şarkı sözünü ve bir şarkıcıyı çok aşan bir boyutu var, esas onun üzerinde yoğunlaşmak gerekiyor.

Kendi kişiliklerini fersah fersah aşan değerlere kavuşmuş bazı şahsiyetlerin itibarlarının aynı zamanda ülkenin değeri olduğu boyutu…

“Sezen Türkiye’dir” cümlesinde yatan değeri…

Aynı cümle Orhan Pamuk için de kullanılabilir.

Hepsiyle gurur duymamız gereken sayıları sınırlı başka şahsiyetler için de…

Fransa’nın o zamanki uzantısı Cezayir yüzünden siyaseten çalkantılı günler yaşadığı bir dönemde, devlet politikalarının karşısında yer alan, sert eleştirilerde bulunduğu gibi aleyhte gösterilere de katılan filozof Jean-Paul Sartre’ı kınayan, onun tutuklanmasını isteyenler çıkmıştı.

Cumhurbaşkanı Charles de Gaulle’ün hepsini susturan cevabı bugüne kadar unutulmadı.

“Sartre Fransa’dır” demişti arkasında parlak bir askeri geçmiş ve general unvanı bulunan Cumhurbaşkanı de Gaulle.

Ülkemize maalesef hoyrat bir dil hakim. Herkes -birer değer olan herkes, istisnasız- o dil ile yaralanmak isteniyor.

Kolay yaftalar var ve kıymetleri kendilerinden menkul bir takım tipler o yaftaları kime uygun gördülerse ona karşı kullanabiliyorlar.

Bunun bir örneğine Orhan Pamuk Nobel edebiyat ödülüne layık görüldüğü günlerde de rastlamıştık.

Ülkemize ilk kez dünya çapında bir ödül kazandırdığı için kıymetli bohçalar içerisinde saklanmayı hak eden bir değer olmasına rağmen, dönemin Cumhurbaşkanı, Orhan Pamuk’u tebrik etmekten geri durmuştu.

Aynı ideolojik çizgide bulunmadıkları için…

O günlerde olduğu gibi daha sonraları da siyasete ilişkin sözleri yüzünden, bir tek çarmıha gerilmemişliği kaldı Nobel ödüllü romancımızın. O da kendisini daha güvenli hissettiği başka bir ülkeye gitmeyi yeğledi.