Binali Yıldırım mı, Ekrem İmamoğlu mu? Kazanamayanı ne bekliyor, o konuyu işledim…
Dün gece iftarda hayli eski bir geçmişte bakanlık da yapmış bir işadamıyla aynı masayı paylaştım...
Onun siyasetçi benim gazeteci olarak yaşadığımız olaylardan laf açılmışken, sohbet konusu oraya gelince, yeniden milletvekili seçilmesini kıl payıyla benim engellediğimi gülerek anlattı.
Doğrudur: Süleyman Demirel‘in Doğru Yol Partisi‘nin (DYP) en önemli isimlerindendi ve DYP’den koptuğu sırada kendisini listelerinde yer almaya davet eden Necmettin Erbakan‘ın Refah Partisi‘nden (RP) aday olmaya hazırlanıyordu. Benim bütün yaptığım, gizli tutulan bu gelişmeyi bir yazıyla okurlara duyurmam oldu. RP yönetim kadrosu konuyu öğrenince aday gösterilmesine karşı çıktı.
Gülmesinin sebebi, kendisini rahat hissetmeyeceği, içine sinmemiş bir partiden Meclis’e girmenin yanlışlığını o günlerde bile görebilmesiydi. Sonradan bana “Hacı annem de istemiyordu, sağol” dediğini de hatırlıyorum.
Turgut Özal’ın siyasi macerası
Siyasette içinde yer alınan partiyle uyum temel esastır. Farklı görüşler aynı parti çatısı altında buluşabilir elbette, ancak o çatının buna elverişli olması şartıyla. Turgut Özal Anavatan Partisi’ni ‘dört eğilim’ adını verdiği genişlikte bir fikir platformu olarak oluşturmuştu.
