Küfür ile şükür arasında...

Son yıllarda oruç tutanlar, oruç tutmayanlara neden oruç tuttuğunu izah ediyor. (Eskiden tersi olurdu. Oruç tutmayanlar mazeretini dile getirirdi.) İbadetlerimizi iman etmeyenlere anlatarak vakit kaybediyoruz.

Ya da ibadet etmeyenlerin neden isyan ettiklerini aşikar kıldıklarına öfkelenerek vakit kaybediyoruz. Öfkelenmek yerine Rabbim hepimizi hidayete erdir, hidayetimizi tamama erdir diye dua etmek en güzeli.

Ramazan boyunca oruç tutmayanlara dikkat kesilmenin bir anlamı yok. Yaşadığımız dünya böyle bir yer değil.

Başkalarına dikkat kesilmekten kendimizi göremiyoruz.

Niye? Çünkü ettiğimiz ibadetin lezzetine vasıl olamıyoruz. Başkasını ikna ederken kendimizi ikna etmeye çalışıyoruz.

Başkaları kim?