Hangi gençlik için üzülüyorsunuz?

PISA 2015 sonuçları açıklandı. Böylece kendimizin ne kadar gerisine düştüğümüzü dünya alem görmüş oldu.
Çocukların eğitimi idi, anlama kapasitesi idi, problem çözme kabiliyeti idi, sorgulayan merak eden zihniyetti, diye en fazla on beş gün bir iki köşe yazısına, bir iki ekran tartışmasına tanık oluruz.
Sonra. SONRASI gelsin popüler tüketim kodları ile harmanlanmış gençlik haberleri...
Herkesin kendine göre bir “makbul gençlik”i var.
“Makbul gençlik”in ne düşündüğünü, nasıl düşündüğünü ya da düşünemediğini dert eden var mı? Gençlerle göz hizasından iletişim kurmaktan korkmayan kaç kişi var?
Yazarlar okullara çağrılır mesela. Yazar konuşmasını yapar, bir iki iltifat cümlesi, sizin aranızda olmaktan çok mutluyum klişesi. Sonra öğrencilerin hocaları tarafından ellerine tutuşturulmuş soruları bir türlü soramaması. Soranların cevabını hiç merak etmediği soruları, sormuş olmak için sorması.
Sonra...
Sonrası yazarın kitaplarını imzalama seremonisi. İmzanın ne önemi var?
Düşüncenin ebesi sorulardır der Sokrates. Hangimiz bir çocuğun, gencin içindeki düşünceyi doğurtmak için sorular sormasına, sorduğumuz sorulara cevap aramasına tahammül ediyoruz ki...
Gençlerden ödümüz kopuyor. Şimdiki gençler harika deyip kendi kapasitesizliğimizi saklamaya çalışıyoruz.
Hangi gençler? ŞİMDİKİ GENÇLER...
Herkesi aynı yere rahatlıkla sığıştırabileceğimiz kategoriler yok. Gençlik, yaşlılık, kadınlık , erkeklik, çocukluk...
Biyolojik olarak elbette kategorik ayrım mümkün. Ama hal ve tavırları, ideal ve istekleri, sorumluluk ve özgürlüğü dahil ettiğimizde her kategori eksik kalır.
Günümüzün gençleri böyle davranıyor, günümüzün gençleri bunu seviyor. Günümüzün gençleri şöyle, böyle.