Türkiye’nin çıkışı: İdeolojiler, AKP ve CHP

Türkiye’nin “yapması gerekenler” bellidir ama:
1) Demokrasi içinde ulusal çıkarların, içerde dengeli bir biçimde korunması ve bütünlük sağlanması
2) Dış ilişkilerde diğer ülkeler ve bloklar ile “karşılıklı çıkarlara dayalı, dengeli siyasal, ekonomik, askeri ve kültürel bir düzen” yürütülmesi Amaçlar bellidir ama bu amacın sağlanması için ulusal düzeyde “iradenin ve gücün nasıl oluşturulacağı” belli
değildir, karışıktır, hatta karmakarışıktır.
-Demokratik ve parlamenter bir yapı içinde devleti oluşturacak siyasal partilerin, bürokrasinin, sivil toplum örgütlerinin ortaklaşa iradesi sağlanamıyor.
-Başkanlık sistemi içinde tek adama dayalı “oligarşik tek partili bir yapı ile” amaca demokrasi dışı yollarla ulaşmak mı? Bugünkü fiili durumda, ikincisi hâkim.
Dünyanın son 100 yılına baktığımızda, “ulusal çıkarların esas olduğu demokratik bir düzene en yakın oluşumun, Avrupa’daki sistemler olduğunu görüyoruz”.
Avrupalı değerler sisteminin esas alınması “en uygun olarak görülür”. Ancak Avrupa’nın (ve Batı’nın) Türkiye’ye bakışı ve bölgesel hesapları işleri biraz bozuyor.
Batı’nın Kürdistan projesi, bölgedeki enerji planları ile “Türkiye’nin olması gereken hedefleri büyük ölçüde çatışır.”
Ve daha da önemlisi, bizim iç dinamiklerimizdeki farklılıkların ulusal hedeflerimizle örtüşmeyen yönleri görülür.
-Atatürkçüler, çağdaş değerlere bağlı olan “Batılı kafada” bulunanlar çok önemli bir yer tutar.
-Batı bizi içine almayacak, Batılı olamayız, bari “Batıcı” olarak, Batılılaşmayı örtülü bir “himayecilik”...