Kader değil...

Tarih 1 Kasım 1755… Hıristiyanların her yıl kutladıkları Azizler Günü’nde, Portekiz Krallığı sabahın ilk saatlerinde 09.40’da 8.5 ile 9.0 büyüklüğündeki bir depremle sarsıldı.

Merkez üssü Atlantik Okyanusu olarak belirlenen depremde en büyük yıkım okyanusun kıyısındaki Lizbon’da gerçekleşti.

Lizbon, 18. yüzyılda Londra, Paris ve Napoli’den sonra Avrupa’nın en zengin, en görkemli şehriydi.

Masalsı bir güzelliğe sahip Lizbon için o dönemlerde “Tanrı’nın yaşamak isteyeceği şehir” veya “Azizlerin başkenti” deniliyormuş.

O sabah Lizbon halkı kıyametin koptuğunu, dünyanın artık sonunun geldiğini düşündüler. Gözlerinin önünde yerin altı üstüne, üstü altına geçti. Şehirde 5 metre genişliğinde yarılmalar oluştu. Binaların yüzde 85’i yıkıldı; yıkılmayan evler, binalar, kiliseler, katedraller ise alevlere teslim oldu. 32 Katolik kilisesi harabeye döndü. Portekiz’in kendine özgü 16. yüzyıl Manuelin mimarisinin çoğu yıkıldı ve depremden 7 ay önce açılan opera binasından geriye bir avuç kül kaldı. Kraliyet hastanesi, içindeki yüzlerce hastayla birlikte yandı. Ülkenin ulusal kahramanı Nuno Alvaraes Pereiara’nın mezarı...