Suç ve günah

Ceza hukukunda “kanunsuz suç olmaz” diye bir ilke vardır. Yani kanunda suç olarak tanımlanmamış bir eylemi yapana, eylem bize göre ne kadar sevimsiz olursa olsun, “suçlu” denemez ve ceza verilemez. Eğer herhangi bir eylem, kanundaki suç tanımlarından birine uyuyorsa, bu sefer o kişiye “suçsuz” denemez.

Bir de suç olarak tanımlanmayan ama üçüncü şahısları veya çevreyi rahatsız eden haksız eylemler vardır. Bunlara da kabahat denir. Herkes bazen, bazıları her zaman “suç veya kabahat” işler. Çünkü suç işlemek ekonomiktir.

Kısaca “her yasa veya kural ihlâlinde toplumsal bir zarar olmasına karşılık mutlaka bireysel bir kâr vardır”. Bu kârın parasal olması da şart değildir. Bu kâr, zevk veya intikam almak ya da üstünlük ispatlamak gibi bir duygusal tatmine ulaşmak da olabilir.

GÜNAH

“Fani insanlar”, işbölümü yapılabildiği dolayısıyla daha müreffeh bir hayat sürebildikleri için tek başına değil, bir arada yaşama modelini tercih etmiştir. Bu tercih sonunda ortaya, fani bireylerden müteşekkil ama fani bireylerin toplamından farklı ve “baki toplum”u çıkarmıştır.

Baki toplum, kendini teşkil eden fani bireylerin bencil davranışlarının (suç işlemelerinden) zarar görmemek için bir “kurallar/yasaklar/yasalar” seti geliştirmiştir. Musa Peygambere gönderilen “On Emir/On Yasak” bu setin veya manzumenin ilk örneklerinden biridir.