Fatma Tülin’in yeni sergisi

Fatma Tülin’in ‘Modüs Vivendi’ adlı sergisi Piyalepaşa’daki Merkür Galeri’de açıldı.

Sergi mekânına girer girmez ilk aklıma düşen söz, sanatla zanaatı sanatçının usta bir biçimde kaynaştırması.

Çekirdek benim için birçok çağrışımı barındırır, insanın yaradılışına dair sırlar çekirdeğin içindedir. O çekirdeğin içinde, resimlerin de gizinde yalnız resim sanatının değil edebiyata dair de alıntılar vardır. Kimi zaman bunu sıradan bir ziyaretçi anlamadan geçer ama dikkatli bir sanatsever sanatın insanoğluna vermek istediği birçok düşünceyi içerdiğini fark eder.

Sanatçının birey olarak varoluşunun öyküsünü ben onun resimlerinde bulurum.

Resimlerin yanı sıra heykellere dikkat etmenizi istiyorum. Mekân olarak da büyük çalışmaların yer aldığı heykeller bir başka açıdan bana neyi hatırlattı biliyor musunuz?

Çekirdek kavramı, imgesi resimde nasıl sanata getirilir, resimdeki yaratıya baktığımda biçimsel boyut anlayışı, yorumu türde de bir başka yorumu getiriyor.

Resimle heykellerin bir aradalığı FatmaTülin’in yaratma yoğunluğundaki türe sığmayış anlayışını açıklıyor.

Çalışmanın her zaman her yerde yapılması bir sanatçının gerçekten de her an yaratma sürecini yaşamasından kaynaklanır. Bir sözü çok hoşuma gitti konuşmasında: “Benim için her mekân çalışma alanı olabilir.” Müziğin yaratışının her evresinde olduğunu açıklaması, benim, eserlerine bir de bu türden bakmamı sağlıyor. Gerçekten de benim için müzik bir sanatçının çalışma ortamını zenginleştirir. Soyut ögeler kullanarak soyuta ulaşmak...

İyi bir sanat eseri karşısında bildiklerimizin ötesinde bir zevk alanına taşınamıyorsak, bilineni/bildiğimizi tekrar etmekle yetiniriz. Fatma Tülin bizi düşünmeye çağırıyor, bir kavramın, objenin her halini bize sergiliyor. Bir ziyaretçiye yeni tatlar aşılıyor, belki şaşırtıyor da.

Sergideki heykeller önce bronz döküldü, sonra da alüminyum kullandı.

Her zaman öneririm; bu heykeller bir kurumun, bir holdingin girişinde kullanılmalı. Biraz şaşırmak, biraz düşünmek, bilgimizi yenilemek...