Bir Ankara yazısı!
Ankara’ya tek başıma geldiğim ilk günü dün gibi anımsıyorum.Keçiören kavşağında inmemi, önünde “asfalt” yazan Keçiören dolmuşuna binmemi öğütlemişlerdi.Dedem...
Ankara’ya tek başıma geldiğim ilk günü dün gibi anımsıyorum.
Keçiören kavşağında inmemi, önünde “asfalt” yazan Keçiören dolmuşuna binmemi öğütlemişlerdi.
Dedem, “şoföre ve muavine defalarca Keçiören kavşağında inecek” demişti. İnsan, 16 yaşında doğup büyüdüğü yerden ayrılıp, devasa bir şehre tek başına giderken ister istemez ürküyor. Buna bir de aileden uzun süreliğine ayrılmanın verdiği hasret eklenmişti. Korku ve hasret duygusu o kadar ağırdı ki yol boyunca içten içe ağlamış, gözyaşlarımı içime...
'Zaten vardı göze batmaya başladı'
19 Nisan 2024 | 3.512 Okunma
Millet “Hagosa gel” dedi!
06 Nisan 2024 | 735 Okunma
Oy yoksa temiz su da yok!
05 Nisan 2024 | 766 Okunma
Erdoğan ne yapacak?
03 Nisan 2024 | 3.649 Okunma
Emeklinin ahını almayacaktınız!
01 Nisan 2024 | 4.424 Okunma
TÜM YAZILARI