Suskunluğun gürültüsü

O fotoğrafları gören kimseden “Ya siz de abartıyorsunuz kardeşim. Yanlış yoruma müsait bir dokunma” sözünü duymadım.
Dahası protesto eylemi sırasında polis aracına bildirilirken, polisin elle tacizine uğrayan üniversite öğrencisi Merve Demirel ne yüzünü  gizliyor ne de kimliğini.
Bilakis gazetecilere “Bu utanç benim değildir” diyor. Cesaretle.
Ertesi sabah da CHP Milletvekili Sezgin Tanrıkulu ve HDP Milletvekili Ömer Faruk Gergerlioğlu ile birlikte suç duyurusunda bulunuyor. Açık görüntüler ile tacize uğrayanın açık beyanlarına rağmen güvenlik bürokrasisinden idari soruşturma başlatmasını bekleyenler yanılıyor.
Emniyet açıklamasında,  bu görüntülerin “bahse konu bayanın direnmesi” sonucu ortaya çıktığı, görüntüleri gündeme getirenlerin polisin “moral ve motivasyonunu bozmayı”, teşkilatı yıpratmayı amaçladığından söz ediliyor.
Merve Demirel’in babasının FETÖ’cü olduğu belirtiliyor. (Müstehak demek istenmemiştir şüphesiz…)
Görüntüler karşısında morali bozulan biz kadınlarken, polisin moralini bozmaktan söz edilmesi karşısında ne tuhaf ki hâlâ şaşırıyoruz.
Ne tuhaf değil mi? İnsanız çünkü. Adalete değilse bile insanlığa dair umudumuzu büsbütün yitirmek istemiyoruz. Gezi eylemleri sırasında, ortada hiçbir belge ve kanıt yokken Kabataş’ta bir kadının taciz edildiği iddiasının yalan olduğu ortaya çıkmasına karşın susanların suskunluğu daha gürültülü bir hal alıyor.
İnsanı bazen kendi suskunluğu sağırlaştırır; biliyorsunuz değil mi? AĞIR HUKUKSUZLUK Farklı ses çıkarana yönelik ağır hukuksuzluk bitmiyor.
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi, 3. Ceza Dairesi, Cumhuriyet davasında verilen cezaları onadı. Musa Kart, Emre İper, Hakan Kara, Mustafa Kemal Güngör, Güray Öz, Önder Çelik, Kadri Gürsel ve (avukatım) Bülent Utku hakkındaki hapis cezaları kesinleşti.
Yani meslek yaşamlarını cemaat ve benzeri yapılanmalara karşı mücadeleyle ge...