Büyümenin ekonomi-politiği ve terör...

Dün gelen büyüme verileri, Türkiye’nin nasıl bir fırsatın kıyısında olduğunu bize gösteriyor. Sanayi üretimi katma değeri, sabit fiyatlarla, 4,1 büyümüş. Hizmet ve sanayi sektörlerinin büyümesi aynı. Bu önemli bir denge ama hanehalkları ve devletin nihai tüketim harcamaları da sağlıklı bir büyümeye işaret ediyor. Cari açıkta ise kur düzeltmesini çok açık görüyoruz. Eğer finansman maliyetleri ve siyasi istikrar tarafında hızlı bir düzelme ivmesi yakalanırsa ihracatın, kur avantajı ile son çeyrek ve devamında eski performansını yakalayacağını söyleyebiliriz. Burada sanıyorum herkesin ortaklaştığı tek nokta, Türkiye’nin 2016 itibarıyla yeni bir büyüme stratejisini gündeme getirmesi gerektiğidir. 

İki farklı yol iki farklı politik duruş...

Bu konuda iki temel-farklı- görüş var; birincisi Türkiye gibi gelişmekte olan ülkelerin-özellikle siyasi iradeye bağlı- düzenleyici, iradi büyüme yolu yerine, küresel “piyasa” mekanizmasını takip edecek, -buranın istediği- reformları yapması ve düzenleyeci-denetleyeci kurumları da buraya bağlaması ki, buna merkez bankası dahil. Bu görüş aslında siyasi ve ekonomik düzlemde yerel-milli- hiç bir kaygısı olmayan, teknokrat hükümetleri de hedefler. Bu bakış açısı öte yandan siyaset ve ekonomi alanlarını birbirinden ayırır ve ekonomiyi teknik-nötr bir alan olarak tarif eder. Böyle olunca bu görüşün sahipleri, siyasi olarak muhafazakar, milliyetçi bir yerde durabilirler ama ekonomik olarak savundukları-açıkça- Ortodoks bir IMF reçetesidir. Türkiye iktisat tarihinde bu ekolü sanıyorum en iyi Derviş ismiyle anlatabiliriz. Dikkat ederseniz, Derviş ismi çoğunlukla sosyal-demokrat tarafla anılır ama bu, son derece transparan bir yer belirlemedir sadece... Sağ tarafta da ekonomiye teknik-nötr- bir alan olarak bakan birçok politikacı Derviş’le birlikte çalışabilir, çalışmıştır da...