Yaşasın adalet

İngiltere’de bir gelenek varmış. Sıradan bir vatandaş öldüğünde kilisenin çanı bir kez çalınıp herkese duyurulurmuş. Bir asil öldüğünde iki kez, kralın bir yakını öldüğünde üç kez, kral öldüğü takdirde ise dört kez çalınırmış.

Günün birinde, herkesin hak aramak için sığındığı mahkeme, bir vatandaşı haksız yere mahkum etmiş…

Ve kilisenin çanı tam beş kez çalmış. Ahali merak içinde kalıp papaza koşmuş: “Ey papaz efendi, kraldan daha önemli biri var mı ki o ölünce çan beş kez çalınsın…”

Papaz yanıt vermiş: “Kraldan daha önemli bir şey var!.. ADALET öldü.”

★

Ana Muhalefet Partisi yollarda, bir diğer muhalefet partisi Anayasa Mahkemesi’nin önünde nöbette... İkisinin de ortak talebi adalet.

★

Kanlı bir darbe girişimini bertaraf ettik. O gün maskesi düşen; 50 yıldır devletimizin, milletimizin kanını emen bir ihanet çetesiyle hâlâ mücadele ediyoruz. Sadece FETÖ belasıyla da değil, PKK’sı, IŞİD’i, DHKP-C’si... bir terör koalisyonuyla savaşıyoruz içeride.

Dışarıdaki “Bunlar bir sendelese de bir tekme de biz vursak” diye bekleyen harici bedhahları saymıyorum. Kolay değil...

Türkiye’nin son 3-4 yılda başına gelenler başka bir devletin, başka bir milletin başına gelseydi, ortada ne bir devlet ne de bir millet kalmıştı. İyi ki bu devlet var, iyi ki bu millet var.

Ama unutmayalım ki; bir devleti devlet yapan en önemli vasfı adaletidir. O adalet ki vatandaşın devletten en büyük beklentisidir.

★

Başımıza gelen musibetlerden ders alalım. FETÖ’nün devletimizi kuşatmaya önce adliyelerden başlaması bir tesadüf değildi! Kurdukları kumpaslarla önce adalet duygusunu yok ederek başladılar kanımızı emmeye.

Çünkü bir halkla bir devletin arasındaki en büyük duygusal bağ, adına adalet denen o kavramdı.