Bu kadar yalnızsa belki hatalı kendisidir

ANALİZ

Cumhurbaşkanı Erdoğan sürekli “yalnız” olduğunu vurguluyor.
Erdoğan 14 yıldır yaptığını sürekli yapıyor ve hep “mağduru” oynuyor.
Bürokrasiden şikayet ediyor. Merkez Bankası'nı suçluyor. Hükümetin ve partisinin FETÖ ile mücadeleye yeterince destek vermediğini söylüyor. Eğitimin yetersiz olduğunu vurguluyor. Çarpık kentleşmenin büyük kentleri yaşanmaz hale getirdiğini belirtiyor.
Bütün bunları saydıktan sonra “yalnız bırakıldığı” için yakınıyor.
Yanında sadece halkın durduğunu başka kimsenin olmadığını ileri sürüyor.
Tuhaftır Erdoğan'ın bunca yakınmasına ne hükümetten, ne milletvekillerinden ne de parti yöneticilerinden, bunların ötesinde yandaş yalaka yazarlardan tek satır bir söz gelmiyor.
Ne “Cumhurbaşkanı çok haklı” diyorlar ne de “Bizi nasıl yok sayarsın” diye isyan eden var.
Buna rağmen yalakalık, yaranma çabaları, vıcıklaşan yağcılık ve Erdoğan'ı başkan yapabilmek için yırtınırcasına bir çalışma tüm hızıyla sürüyor.
Erdoğan'ın “yalnızlıktan” yakınması aslında son derece hazin bir durumdur.
14 yıldır ülkenin tek hakimi olan, bir dediği iki edilmeyen, her şeye gücü yeten, herkesin önünde korku ile eğildiği, yanlış bir laf etmemek için yoğun çaba harcadığı bir kişinin “ben yalnızım” demesi her halde insanı yiyip bitiren korkunç bir psikolojidir.
Ancak şunu da söylemeden edemeyeceğim.
Erdoğan sürekli yalnızlıktan şikayet ederken belki durup “acaba bende de bir hata olabilir mi, bir yerlerde yanlış mı yapıyorum” diye de düşünmeli.
Öyle ya, herkes sizi yalnız bırakıyorsa bunun nedenlerini de merak etmez misiniz?
Sosyolojik olarak baktığımızda eğer biri yalnız bırakılıyorsa ya herkes ondan çok korkuyordur ve yaklaşmaya bile cesaret etmiyordur ya da kimse kendisine inanmıyordur.
AKP'lilerin Erdoğan'a inanmadığını söylemek ancak fantastik bir fikir olabilir.
Demek ki o halde AKP'liler bile Erdoğan'dan çok korkuyorlar. Hışmına uğramaktan çekiniyorlar. Bu da o insanların bazı anlarda yavaş kalmasına, karar almakta ve uygulamakta gecikmelerine neden oluyor.