Yalnızlar Bakanlığı

Dr. Serdar Savaş'ın bir lafı hafızama kazılıdır; "Saçlarım beyazlıyor ama görmüyorum. Çünkü gözlerim zayıfladı". Aradan epey süre geçti. Sözün edildiği...

Dr. Serdar Savaş'ın bir lafı hafızama kazılıdır; "Saçlarım beyazlıyor ama görmüyorum. Çünkü gözlerim zayıfladı". Aradan epey süre geçti. Sözün edildiği tartışmanın konusu "yaşlılık hastalık mıdır" idi. Net hatırlamamın sebebi, doğrudan doğruya kendimle ilgiliydi. Yürüme güçlüğüm iyice ortaya çıktı. Yollardaki çukur ve setler ile merdivenler bana eski bir reklam sloganı gibi geliyor; "Hiç aklımdan çıkmıyor ki". Çünkü vücudumun kimi organları da bunu devamlı hatırlatıyor.

Washington DC yıllarımda arkadaşım Hüdai Yavalar'ın apartmanlarından birinde kalıyorum. Pencereden baktığımda o ünlü "Florida Avenue"yü seyredebiliyorum. En büyük zevkim dostluk kurduğum sincaplar. Pervazlara fıstık bıraktığımdan aramız iyi. Hatta açık bıraktığım camdan içeri girip tur atıyorlar. Hayvanlar bir alem. Kimin onlara zarar vermeyeceğini hemen anlıyorlar.

Bir kaza

Bulvardaki araç trafiği ve itfaiye sirenleri arasında dolaşan bazı yaşlı tipleri ezberledim. Dikkatimi en fazla çeken bisikletli yaşlılar. İstisnasız her gün markete gidiyorlardı. Çok yakınımızda Safeway diye alış veriş merkezi vardı. Giants'a göre biraz pahalı ama malları kaliteli. Zaten bölge Nortwest'te Washington'un kuzeybatısında. Kaliteli yer. Solumuzda Fransız Askeri Ataşeliği var. Tam karşısındaki sokakta bizim ataşelik. Biraz içeri uzandığınızda Türk Büyükelçiliği. Yani yöre birinci sınıf. Burada yaşayanların tamamı orta seviyenin üstünde.

Neyse yine asıl konuma döneyim. Bisikletle alış verişe çıkan yaşlı kadınlardan biriyle ahbaplık kurdum. Hanımefendi insana hasret. Tek başına yaşıyor. Bir kızı olduğunu ve işinin Florida'da olduğundan sadece telefonlaştıklarını söyledi. "Şükran Günleri" bir araya gelip hindi kestiklerini anlattı. Onu da bazen atladıklarını ilave etti.

Bir gün kapının önündeyken bisikletinin geldiğini fark ettim. Kaldırımın yolla kesiştiği noktasında ona kamyonet çarptı. Eyvah dedim ve kaza yerine fırladım. İlk anda gözle tarama yaptım. Uzman değilim ama önemli bir hasar olmadığını anladım. Kamyonettekiler, telefona yapışmıştı. Ben sadece kadının elini tutmuş, dua ediyordum. Bir taraftan da tebessüm etmeye çalışıyordum. Amacım sadece moralini yüksek tutmaktı.

YAZININ DEVAMI
ÇOK OKUNAN YAZARLAR
YAZARIN DİĞER YAZILARI
İzin 20 Kasım 2020 | 189 Okunma Bağırmayın!.. 19 Kasım 2020 | 345 Okunma Harekatlar 18 Kasım 2020 | 274 Okunma Ayak topu "bizim dünyamız" 17 Kasım 2020 | 131 Okunma Söylemler/çelişkiler 16 Kasım 2020 | 174 Okunma
TÜM YAZILARI
Yorumlar