‘Ulvî olan ancak sükûttur’

Yeryüzünde ne olduğumuzu ve arkamızdan ne bıraktığımızı bir kere iyice hesap ettikten sonra anlaşılır ki ulvî olan ancak sükûttur, mâadası zaaftır.”

^{Yahya Kemal}

Her şeyi sözlere indirgemek konusunda bir ısrarımız var. Bu, kapılıp gittiğimiz ve geri dönemediğimiz bir zihinsel alışkanlığa dönüştü giderek. Sözlerin ifade gücü olduğunu elbet inkar edemeyiz; ancak ifade edilenleri sınırladıkları da bir gerçek... Bazen insanın kendi içinde, bazen iki insan arasında ya da bazen hayatın kıyısında köşesinde, beklenmedik anlarda öyle şeyler olur ki; orada sözlerin ortaya atılması değil, aksine geri çekilmesi gerekir. Sözleri susturmadan aslıyla duyamaz, derinliğine işitemeyiz.

***

Sözlerin dört duvarı arasına kendimizi hapsediyor, anlamın sonsuz akışına kendimizi bırakamıyoruz.