Türkiye’nin ayağına değen taş

Arkadaşım uyarmasa fark etmemiştim. Barış Pınarı Harekâtı’nı haberleştiren bir gazetenin manşeti “Balyoz gibi indi” idi. 9 Ekim’in, Balyoz kumpası kararlarının 6. yıldönümü olmasına atıfta bulunuyordu.
Ben ise böyle bir denkleşmeye pek ihtimal vermiyordum. Operasyonu yönetenlerin Balyoz davası konusunda temiz bir sicilinin olmadığını defalarca okudunuz. Ancak devlette bu tür takvimlere dikkat edenler varsa, 9 Ekim ilginç bir güne denk geliyor: Türkiye’nin 21 yıl önce, 1998’de, yine sınıra asker yığarak, PKK lideri Abdullah Öcalan’ı Suriye’den çıkardığı tarih 9 Ekim’di.
Aslında süreç başka açılardan da karşılaştırılabilir. Eski Başbakan Mesut Yılmaz’dan dinleyelim:
“Ben aslında Öcalan Suriye’yi terk etmeden sanırım 6 ay önce, MGK’de bu işin Suriye üzerine baskıyı yoğunlaştırmak yoluyla çözümlenebileceğini dile getirdim. Ama o tarihte belli bir konsensus oluşmamıştı. Sonra komuta kademesinde bir değişiklik oldu. Yine bir MGK toplantısından sonra yemek yedik. Kara Kuvvetleri Komutanı Atilla Ateş Paşa bana ‘bölgede görev yaptığını bu işin tek çözüm yolunun Suriye üzerine baskı yapmak olduğunu; Suriye’nin ancak sert dilden anlayacağını, aksi takdirde PKK ve Öcalan himayesinin devam edeceğini’ söyledi. Ben ilk defa orada bu konuda bir devlet politikasının oluşabileceğini düşündüm.” (Operasyon, Tuncay Özkan, Doğan Kitap) Öcalan Suriye’den nasıl çıktı?
“28 Şubat konsepti” dediği süreci Türkiye hep “irtica meselesi” üzerinden okuyor. Oysa dönem, Türkiye’nin, Öcalan başta olmak üzere birçok açıdan yeni bir süreci başlattığı dönemdi.