İstanbul Bilal Erdoğan’ın babasının malı değildir

Bu yazı bir süre sonra kendisini imha edecek.
Hayır, ajan filmlerindeki gibi kendini yakarak değil. Koyunda saklanan yasaklı aşk mektupları gibi küçük parçalara da ayrılmayacak. Neyse ki, Türkiye hâlâ bir hukuk devleti. Bu yüzden hukuksuz işleri hukukçulara yaptırabiliyorlar.
Bir sulh ceza hâkiminin önüne bir dilekçe konacak. Hâkim, “şikâyetçi” bölümünde Cumhurbaşkanı’nın oğlunu görünce toparlanacak. Bacağını diğerinin üzerinden indirip yanına koyacak. Gözlerini ovuşturup derin nefes aldıktan sonra sağ elinin işaret parmağıyla cüppesindeki düğmeye dokunacak. Değiştirmek istediği eski arabasını, çocuğunun okul taksitini düşünecek. Sonra, “gereği düşünüldü” diye yazıya erişimi yasaklayacak.
“Nereden biliyorsun” derseniz, “yaşadıklarımdan” derim. Bu köşede daha önce okuduğunuz “Cumhuriyet Bilal Erdoğan’ın babasının malı değildir” yazısını şimdi bulamıyorsanız, sebebi bu.
Oysa kâğıda, yüreğe ve akla yazılan yalnız eskir, ama silinmez. Bilal Erdoğan’ın vakıfları
İstanbul seçimlerinde herkesi tartıştık da, bir Bilal Erdoğan’ı konuşmadık. İşin ilginci, Bilal Erdoğan da hemen her konuda konuşuyor da o da İstanbul bahsini açmadı.
Oysa ben en çok onun ne düşündüğünü merak ediyorum.
Ekim ayının ilk günüydü. İbn Haldun Üniversitesi açılıyordu. Salonda profesörler oturmuş, kürsüde Bilal Erdoğan konuşuyordu. Mutlaka tesadüf değil. Zira üniversitenin başkan vekiliydi. Erdoğan’dan sonra kürsüye kim mi geldi? İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Mevlüt Uysal. Bilmiyordum, meğer o da aynı üniversite...