Gizlice yazılan mektuplar
Cumhuriyet Gazetesi Yazarı Barış Pehlivan'ın bugünkü (22.03.2022)''Gizlice yazılan mektuplar'' başlıklı yazısı.
Bir cam düşünün… İki insanın arasına girmiş. Biri çığlık atsa diğeri duymaz. Önce bir el sanki dokunacakmış gibi o cama yapışır, sonra diğer el öndeki telefonu açar. Kayıt başlar, ilk söz “Nasılsın?” olur.
Kapalı görüşe hoş geldiniz. Buyurun, hasret giderin.
Beş gün önceydi… Hakkı Kılınç, Sincan Cezaevi’nin maltasından yürüyerek bir odaya alındı. Saat 13.15 görüşü için ailesi camın öte yakasındaydı. İki taraf da ses duymak için telefona sarıldı. Birden, 82 yaşındaki tutuklu Kılınç fenalaşmaya başladı. Sandalyesinden düşmek üzereydi. Eşi karşısında çaresiz, sadece gardiyanlara haber verebildi. Aldılar götürdüler, diğer yaşlı gözler sadece izledi.
Arada cam var. Kapalı görüşe veda vakti. Hasretinizi alıp gidin.
Hakkı Kılınç, 28 Şubat davasının tutuklu askerlerinden biriydi. Oğlu Mehmet Koray o gün bilgisayarını açtı, CİMER’e girdi, mektubunu yazdı.
“Sayın Cumhurbaşkanım, sayın devlet büyüklerim…” diye başladı.
“Lütfen ömrünü vatan için adamış bu komutanların zindanlarda ölmesine müsaade etmeyiniz ve gerçek adaletin ivedi olarak tecelli etmesini sağlayınız Sayın Cumhurbaşkanım, Sayın Adalet Bakanım…” diye bitirdi.
Kaçıncı mektuptu bu?
