Siyaset toplumla bütünleşmeli

29 Ekim ve 10 Kasım’da Cumhuriyet ve Atatürk için sokağa çıkan, eylem yapan, Anıtkabir’e koşan milyonlar, Cumhuriyete ve Atatürk’e bağlılıkları üzerinden siyasal, toplumsal, kültürel tercihlerini haykırdılar aynı zamanda. Bu eylemler, anma törenleri, kutlamalar; tarihsel, simgesel, duygusal boyutları yanında, halkın siyasallaştığını da kanıtladı bir kez daha. Hem de doğru yönde, olgun bir tavırla.
Toplumun geniş kesimlerinin, farklı sınıf ve katmanlarının, iradelerini ve beklentilerini alanlarda yansıttığı bir dönemde, siyasetin halen, yeterince toplumsallaşmadığı, halkın gündemini yakalayamadığı görülüyor. Nitekim bu durum sadece kamuoyu yoklamalarına değil, yurttaşların tepkilerine, öfkelerine de yansıyor. Özellikle ana muhalefet partisine oy veren yurttaşlar arasında, en azından şimdilik, Mart 2019’daki yerel seçimlerde “sandığa gitmeyeceğim” diyenler olduğu gözleniyor. Eskilerin deyişiyle seçim sath-ı mailine girildiğinde, bu sayı azalacaktır. Seçmen bir umut gördüğünde, sandığa koşacaktır. İktidara demokratik bir ders verme umudu belirdiğinde, sandık başına gidecektir. Ama yine de bu tepkinin üzerinde durmakta yarar var.
Şöyle ki; hem Atatürk’ün partisi olduğu, hem en eski parti olduğu, hem Cumhuriyeti kuran parti olduğu, hem parti içi demokrasiyi dört dörtlük olmasa da, öteki partilere oranla daha fazla işlettiği, hem de ana muhalefet partisi olduğu için, muhalif seçmen, CHP’ye oy versin - vermesin, CHP’deki gelişmeleri yakından izliyor. Medya da öyle. Cumhuriyetçi, halkçı, emekçi cephede konumlanan meslek kuruluşları, sendikalar, demokratik kitle örgütleri de öyle. CHP’nin solundaki siyasi partiler de öyle. Bu durum, hem CHP’nin sorumluluğunu, üstündeki baskıyı artırıyor, hem ona yeni olanaklar, seçenekler sunuyor. Mesele sadece aday isimleri mi?
Ne var ki, mevcut tabloda ana muhalefet, nasıl bir yerel yönetim modeli önerdiğini konuşmuyor. Hem mevcut r...