Tarikat ve cemaatler üzerine -I-

“Eğer kullarım, Ben’i, sana soracak olurlarsa, Ben gerçekten onlara çok yakınım. Dua edenin çağrısına, bana çağırıp, yakardığı anda cevap veririm. Hadi onlar da, bana karşılık versinler, bana inansınlar ki doğruyu ve iyiyi bulabilsinler.” Bakara/186
“Gerçek şu ki insanı yaratan Biziz ve ona nefsinin ne fısıldadığını biliriz. Biz ona şah damarından daha yakınız.” Kaf/16
“Rabbinizden size indirilene uyun. O’ndan başka velilere uymayın.” Araf/3
“Gözünüzü açın, kendinize gelin! Arı duru/halis din yalnız ve yalnız Allah’ındır. Ondan başkasını veliler edinerek, ‘biz onlara, bizi Allah’a yaklaştırmaları dışında bir şey için kulluk etmiyoruz.’ diyenlere gelince, hiç kuşkusuz Allah, onlar arasında, ayrılığa düştükleri konuda hükmünü verecektir. Şu bir gerçek ki, Allah, yalancı ve nankör kişiyi hidayete erdirmez.” Zumer/3
Kur’an-ı Kerim’e inanan bir müminin, yukardaki ayetler üzerinde hassasiyetle düşünmesi gerekir. Yüce Allah, kulu ile arasında bir mesafe olmadığını ve hiç kimsenin aracı olamayacağını açık seçik beyan ediyor.
Bir Müslüman, sadece O’na inanır ve sadece O’ndan yardım diler. “Yalnızca sana ibadet ederim ve yalnızca Sen’den yardım dilerim” (Fatiha/5) ayetiyle, her namazda, tekrar tekrar Rabbine söz veren bir müminin, dünyevi ve uhrevi alanda kişilerden medet umması yukardaki ayetlerle yüzleşildiğinde büyük bir çelişkidir. FETÖ hadisesi; cemaatleşen tarikatların “Şeyhine, Rabbinden daha fazla itaatkâr olmayan kişi mürit olamaz” ya da “Şeyhin önünde, gassalın elindeki meyyit gibi ol” düsturlarının, müritlerini son kertede ne hale getirdiğini gösterdi. SORUMLULUK DEVREDİLEMEZ Tarikat ve cemaatlerdeki yozlaşma tartışılmadıkça, Müslümanların sorunları bir boyutuyla hep akamete uğrayacaktır. Holdingleşen, siyasete yön vermeye çalışan, pek çok yönüyle tatmin (!) aracına dönüştürülmüş, İslam’ın kurucu kavramlarıyla ters düşerek (en başta adalet ve liyakati hiçe sayarak) kendilerini tahkim etmeye çalışan bu oluşumların İslam...