Neyle yargılıyoruz?

Dinleri ve ideolojileri “değerler” üzerinden okumak yerine, fosilleşmiş düşünceler ya da içi boşaltılmış kurallar üzerinden anlamaya çalışmanın faturası ağır: İnsanoğlu, kendini ait hissettiği din ya da ideoloji adına; yaktı, yıktı, yok etti; ötekileştirdi, hakaretler yağdırdı.
Dün Tarık Akan'ı ebedi istirahatgahına uğurladık. Nur içinde yatsın. Arkasından, hayırla yâd etmek varken, veryansın edenler, dar kalıplarından çıkamadıkları için, ne yazık ki kendi inançlarıyla dahi ters düştüklerinin farkında değillerdi; en başta “Ölülerinizi hayırla yâd ediniz” ilkesini yok sayarak!
“İnsana saygı” -kişinin inancı, ırkı, cinsiyeti, mesleği ne olursa olsun- en temel değerdir. “Ama…” diyerek başlayacağımız her şartlı cümle, asıl olanı devreden çıkartacaktır.
Elbette bu, üreten, insanlığa katkıda bulunan, insanlık için mücadele veren insan ile yalnızca kendi çıkarları doğrultusunda yaşayan insanları aynı kefeye koymak anlamına gelmez.
Hele bu, adam gibi yaşayanlarla, çalan-çırpan ahlaksız insanları bir görmek hiç değil. Hukuk bunun için var.
Kavgalar, mücadeleler ha keşke bu yanlışlar üzerinden verilseydi.
Ha keşke, insanlığın en temel değerlerini –saygıyı, sevgiyi, adaleti, doğruluğu, dürüstlüğü, çalışkanlığı, üretkenliği- yok sayanları ya da çiğneyip geçenleri, kim olursa olsun kınamayı ve onlarla mücadeleyi görev belleseydik.