İmam hatipler ve toplum mühendisliği

Milli Eğitim Bakanlığı'nın, gelecek üç yılda, imam hatip liselerine ayırdığı bütçe, fen liselerinin tam on beş katı. 1 milyar 723 milyon 535 bin TL imam hatiplerin; 109 milyon 666 bin TL de fen liselerinin payı. Ayrıca, devam eden 128 imam hatip inşaatına, 50 inşaat daha eklenmiş. Kimileri, ne var bunda; çocuklarımız din-diyanet öğrenecekler; cemaatlerin eline düşeceğine, bu okullarda sağlıklı din eğitimi alsınlar diyebilir; fakat kazın ayağı hiç öyle değil.
Öncelikle, eğitim politikası uzun vadeli bir politikadır. Yapısal dönüşüm içerir. Meyveleri minimum on beş yirmi yıl sonra alınabilir. Onun için bugünkü politikalar, yirmi yıl sonrasının öngörüsü olmalıdır. Yirmi yıl sonra hangi üretim biçiminin bize rekabet üstünlüğü sağlayacağını kestirmek zor. Ancak bugünkü imam hatiplerin, yirmi yıl sonranın Almanya'sıyla, Japonya'sıyla, Kore'siyle, Amerika'sıyla, rekabet edemeyeceğini kestirmek zor değil. Kaldı ki eğitimde hali pür melalimiz ortada!
İkincisi, imam hatiplerin; üretim biçiminde, bir reform adına artırılmadığı açık olduğuna göre; bu okulların sayısında artışın temelinde bir toplum mühendisliğinin yattığını söylemek mümkün. Bu noktada ise şu hayati tespiti yapalım: Türkiye, Ortadoğu'dan doğal veya suni yollarla gelen her türlü kültür rüzgarına karşın, muasır medeniyet yolunda kalmak için direnç gösterdi. Esasen Türkiye Cumhuriyeti'nin kuruluşundan bu yana, üç tarzı siyasetin bir ayağı olan Türkçülük merkezli ve Batı'ya yüzü dönük ideolojiyle, İslamcılık veya Osmanlıcılık ideolojilerinin karşıtlıklarının vücut bulmuş hali yukarıda bahsedilen dirençti. Bu direnç, kimi zaman, Ortadoğu rüzgarına tepki olarak içinde Batı medeniyetinin esintilerini de içerdi.