İktidar hırsı, doymazlık ve İSLAM

Adamın biri Nasrettin Hoca'ya sormuş: Kimsin? – Hiç demiş Hoca, ‘hiç kimseyim'. Muhatabı bıyık altından küçümseyerek gülmüş. Bunu fark eden Hoca sormuş, peki sen kimsin? – Mutasarrıfım, demiş; kabararak. – Sonra ne olacaksın? – Herhalde vali olurum, demiş adam. – Daha sonra? – Vezir, demiş. – Ondan sonra? – Bir ihtimal sadrazam olurum. – Daha sonra? Makam kalmadığını gören adam: Hiç, demiş. Nasrettin Hoca: – Daha niye kabarıyorsun be adam, ben senin yıllar sonra geleceğin makamdayım! * * * Peygamberlerin, erdem sahibi şahsiyetlerin; hayata, makama, paraya bakışı budur. Hz. Muhammed'in hayat standardını, yaşadığı toplumdaki en yoksul ile eşitleyebilirsiniz; devlet başkanlığı yaptığı dönem dâhil… Mesele, çalışıp çabalamamak değil; o yerlerin, o makamların, helal yoldan elde edilen o servetin geçiciliğinin farkına varmak ve emaneti özenle taşıyabilmektir. İslam; bitmeyen arzuları, uzun emeli yasaklar. Alak Suresi'nde (7.ayet) güç sahibi olup, kendisini kendisine yeterli gören insanın “…fütursuzca azacağı, kendini tanrılaştıracağı” beyan edilir. Nitekim tarih boyunca saltanat süren sözde Müslüman yöneticiler, İslamî değerler dizisini alt üst etmiştir. Kendi yaptıkları her şeyi -zulümleri, ölümleri, haksızlıkları, hırsızlıkları vs.- din ile meşrulaştırdıkları gibi, tebaalarının dini yaşamlarını da -ibadetlerine kadar- düzenlemişlerdir! Kaderciliğin, Müslüman toplumlarda bu denli etkili olması, zalim sultanların kendi zulümlerine rıza gösteren bir toplum yaratmak istemelerindendir. Beni Saide Hadisesi olarak anılan ilk halife seçimi, İslam tarihinde kırılma noktasıdır. Peygamberin cenazesi ortadan kalkmadan başlayan iktidar kavgası ve akabinde devam eden ayrışmalar, siyasetin dine ve düşünceye egemen olmasını başlattığı gibi; neyin din neyin siyaset olduğu farkını da ortadan kaldırmıştır. Nirengi noktasını yitiren Müslümanlar, geçmişlerinin sağlıklı tahlilini hâlâ yapabilmiş değiller. Dünya insanlığına yönelik evrensel bir proje çıkartamamalarının temelinde yatan en önemli saik budur.